سازمان صنعتی یک محیط ثانویه برای پیشبرد مددکاری اجتماعی حرفه ای ایجاد می کند. این مورد از شرایط رفاهی دیگر به دلیل گرایش اصلی آن به تولید و سود نسبت به نیازهای رفاهی کارگران متفاوت است. به رسمیت شناختن روزافزونی از این واقعیت وجود دارد که شخصیت انسان تحت تأثیر سازمان است و بر آن تأثیر می گذارد. از این رو ضروری است که یک درک اساسی از ساختار سازمانی صنعت در رابطه با الگوی ارتباطی و نظام اقتدار آن داشته باشیم. کارگران و مشکلات را می توان بهتر در پس زمینه جامع از محل کار، خانواده کاری و جامعه ی آنها درک کرد. مددکار اجتماعی صنعتی که کار او یک خروجی غیر قابل لمس را پوشش می دهد، می تواند با اعتقاد و تعهد در یک محیط، سودمند کار کند تنها اگر عملکردهای او با منافع اصلی سازمان منطبق شوند. درک درستی از وضعیت و مسئولیت های نقش مددکاران اجتماعی در رابطه با بخش مربوطه بسیار مرتبط است. اگر چه پیش از این احساس می شد که برنامه های کارکنان یا برنامه های رفاهی نیازی به ارتباط با پتانسیل اقتصادی صنعت ندارند. به طور فزآینده ای احساس می شود که “یک فعالیت مددکاری اجتماعی به خوبی فرمول بندی شده” به اندازهی برنامه تولید یا فروش یک گزاره اقتصادی است. این به بهبود نگرش کارکنان نسبت به کارشان کمک می کند. همانطور که در تجزیه و تحلیل نهایی، این نگرش کارکنان است که کیفیت تولید، کمیت تولید و بهره وری را کنترل می کند. بهبود نگرش، بهره وری را افزایش می دهد و در نتیجه افزایش سود حاصل می شود.
نقش مددکار اجتماعی صنعتی
ضروری است که مسائل مربوط به مسئولیت های مربوط به هر یک از اعضا را درک کنید تا بدین وسیله دیدگاه مشخصی از نقش و موقعیت مددکار اجتماعی صنعتی کسب کنید. مددکاری اجتماعی صنعتی در هند اخیراً توسعه یافته است. این توسعه در درجه اول داوطلبانه است و تحت تأثیر تأکید دولت بر برنامه های خاص در بخش سازمان یافته قرار دارد.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
نویسنده: پروفسور دیلیپ کومار | ترجمه: فاطمه محمدی
انتشاریافته در مجموعه رسانه های مددکاری اجتماعی ایرانیان
