تاب آوری شفقت (به انگلیسی: Compassion Resilience) ، «توانایی حفظ سلامت جسمی، عاطفی و روانی‌مان در شرایطی که به افرادی که در رنج به سر می‌برند، دلسوزانه پاسخ دهیم» می باشد.
فهرست عناوین این مطلب
تاب آوری شفقت چیست؟
هر آنچه درباره تاب آوری شفقت لازم است بدانید
تیم تخصصی خانه تاب آوری ایرانیان
واقعیت کار در حوزه مراقبت های بهداشتی این است که هم نشاط آور و هم استرس زا است.
برای ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، مراقبت از مراجعینی که در رنج به سر می‌برند، می‌تواند به‌طور باورنکردنی پاداش‌دهنده باشد، همچنین از نظر عاطفی خسته‌کننده و از نظر جسمی و فکری نیازمند روزنه های تقویت بیشتر.
استرس ناشی از کار در یک محیط تمرینی در حال تکامل با فناوری‌های پیچیده، فشارهای زمانی قابل توجه، و تقاضاهای نظارتی و سازمانی می‌تواند تأثیر خود را بر رفاه و تاب آوری ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی بگذارد که برای مراقبت بهینه از مراجعین و رضایت شغلی بسیار حیاتی هستند.
در تلاش‌هایمان برای کمک به مراجعین جهت ایجاد سلامت جسمی و عاطفی و تاب آوری، ما موظفیم ظرفیت خود را به صورت فردی و حرفه‌ای بررسی کنیم تا آنچه را که برای ایجاد آن تلاش می‌کنیم الگوبرداری نماییم.
ظرفیت ما برای خدمت به مراجعین و جوامع تحت تأثیر تاریخچه شخصی، حمایت‌های سازمانی، و زمینه اجتماعی ما قرار می‌گیرد. مجموعه داده ها و اطلاعات ما تلاش می‌کند تا دیدگاه‌های آگاهانه آسیب‌دیدگی و برابری را متمرکز کند تا ارزشی را برای درک اینکه هر فرد در مسیر دلسوزی از کجا شروع کند.
تاب آوری؛ این لنز همچنین درک ما را از پشتیبانی هایی که می توان برای تأمین انرژی کارکنان متنوعی که از لحاظ روحی از ظرافت خاصی برخوردار هستند عمیق تر می کند.
به بیانی ساده تر، فرسودگی و تاب آوری شفقت بسته به سابقه، هویت و موقعیت اجتماعی تان در سازمان شما تأثیر متفاوتی بر وضعیت کلی شما خواهد داشت.
محتوای این جعبه ابزار به شدت توسط تحقیقات و بهترین شیوه‌های مرتبط با تاب‌آوری، برابری، روان‌شناسی مثبت، تاب آوری شفقت، روان‌شناسی سازمانی، تروما و ذهن‌آگاهی ارائه شده است.
از یک هدف سه گانه تا چهارگانه
میزان حمایت فرهنگ و سیستم های سازمانی ما از این تلاش ها نیز باید مورد بررسی قرار گیرد.
تمرکز عمدی بر ایجاد تاب آوری ارائه دهندگان خدمات اجتماعی هم یک مسئولیت و هم یک فرصت فردی و خصوصاً سازمانی است.
در واقع، یک مورد قوی برای رفاه ارائه‌دهنده مراقبت های بهداشتی، از جمله شفقت و تاب‌آوری، وجود دارد که به عنوان یک ارزش اصلی و ستون سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی شناخته می‌شود.
آنچه به عنوان “هدف سه گانه” شناخته می شود – افزایش مراقبت از مراجع، بهبود نتایج سلامت جمعیت و کاهش هزینه هاست که به طور گسترده ای به عنوان قطب نما برای بهینه سازی عملکرد سیستم های مراقبت بهداشتی پذیرفته شده است.
با این حال، نیروی کار مراقبت های بهداشتی فرسودگی شغلی و نارضایتی گسترده ای را گزارش می دهد. این امر با رضایت کمتر از مراقبت از مراجع، کاهش پیامدهای سلامتی و به طور بالقوه افزایش هزینه ها همراه بوده است.
بنابراین، ضروری است که رُکن چهارم، یعنی رفاه تأمین کننده، به قطب نمای فعلی اضافه شود.
بدون ارتقای رفاه و تاب آوری ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، ایجاد تأثیرات مثبت در سه ستون دیگر به طور فزاینده ای دشوارتر می شود.
تاب آوری شفقت چیست؟
تاب‌آوری در حوزه مراقبت‌های بهداشتی یک حوزه تحقیقاتی نسبتاً جدید است که راهی برای درک آنچه ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی را قادر می‌سازد در مواجهه با چالش‌ها دوام بیاورند و دیدگاهی مکمل برای مطالعات استرس، فرسودگی شغلی و فرسایش ارائه می‌دهد.
تاب آوری توانایی بازیابی و ادامه دادن در مواجهه با ناملایمات است.
شفقت ترکیبی از آگاهی از ناراحتی دیگران و میل به کاهش آن است و یک کیفیت اساسی است که برای برآوردن نیازهای مراجعان لازم است.
تاب آوری شفقت (به انگلیسی: Compassion Resilience) ، «توانایی حفظ سلامت جسمی، عاطفی و روانی‌مان در شرایطی که به افرادی که در رنج به سر می‌برند، دلسوزانه پاسخ دهیم» می باشد.
برای کسانی که در زمینه مراقبت های بهداشتی هستند، این موضوع ممکن است به صورت زیر درک شود:
- توانایی حفظ سلامت جسمی، عاطفی و روانی ما
- استفاده مولد انرژی در حالی که دلسوزانه از کسانی که رنج می برند مراقبت می کنند،
- شناسایی و رفع موانعی که مراقبین/خانواده‌ها و همکاران بتوانند به‌طور مؤثر از جانب مراجعان شریک شوند
- شناسایی، پیشگیری و به حداقل رساندن خستگی شفقت در درون خودمان.
تاب آوری را به عنوان مخزن رفاهی در نظر بگیرید که می توانیم در روزهای سخت و در شرایط سخت از آن استفاده کنیم.
این یک فرآیند یا نتیجه پویا است که نتیجه تعامل در طول زمان بین یک فرد و محیط او است (به عنوان مثال، Bobek، 2002؛ Day، 2008؛ Sumsion، 2003؛ Tait، 2008).
تاب‌آوری ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی این امکان را فراهم می سازد که مشاغل طولانی‌تر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشند و نشان داده شده است که کیفیت مراقبت را افزایش داده و در عین حال خطاها، فرسودگی شغلی و فرسایش را کاهش می‌دهد.
