گزارش بیست و دومین میزگرد مجازی مددکاران اجتماعی ایران

نتایج مباحثه گروهی شماره (22): مددکاری اجتماعی و فرسودگی شغلی؛ نظر شما بعنوان یک مددکار اجتماعی جهت پیشگیری از فرسودگی شغلی در حرفه مددکاری اجتماعی چیست؟
انسان عصر حاضر در جريان سازگاری با محيط اجتماعی و شغلی خود ناچار است محدوديت‌ها و فشار هايی را متحمل شود به نحوی كه اين فشارهای موجود در محل كار منجر به فرسودگی شغلی كاركنان می‌شود. فرسودگی شغلی کاهش قدرت سازگاری با عوامل فشارزاست و سندرمی است مرکّب از خستگی عاطفی و جسمی که منجر به ایجاد خودپنداری منفی در فرد و نگرش منفی به شغل و فقدان احساس ارتباط با مراجعان به هنگام انجام وظیفه می گردد، فرسودگی شغلی اساساً ناشی از استرس شغلی است. مددکاری اجتماعی از جمله حرفه های یاورانه پراسترس است و مددکاران اجتماعی با توجه به تنش زا بودن حرفه‌شان در معرض آسیب پذیری و فرسودگی شغلی قرار دارند و اگر به موقع به علائم فرسودگی شغلی آنان توجه نگردد و اقدامی صورت نگیرد هم مددکاراجتماعی و هم سازمانی که در آن کار می‌کنند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. با توجه به اهمیت حرفه مددکاری اجتماعی در جامعه و پیامدهای نامطلوب فرسودگی شغلی بر تمام ابعاد زندگی شغلی، خانوادگی و اجتماعیِ مددکاران اجتماعی این سئوال از مددکاران اجتماعی پرسیده شد که “نظر شما بعنوان یک مددکار اجتماعی جهت پیشگیری از فرسودگی شغلی در حرفه مددکاری اجتماعی چیست؟”

برای رسیدن به پاسخ این پرسش؛ در فضای مجازی این سوال در جمع 443 نفری از جامعه مددکاران اجتماعی ایران که شامل اساتید این رشته، دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی، مددکاران اجتماعی شاغل در ادارات و سازمانهای مختلف و سایر صاحب نظران مطرح شد. و نتایج مباحثه گروهی با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی گرینهایم ولاندمن (2004) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تجزیه و تحلیل پاسخ ها، کُدهای اولیه استخراج گردید. این کُدها در طی فرآیند تجزیه و تحلیل در دو گروه مفاهیم اصلی و مفاهیم فرعی به شرح ذیل قرار گرفتند.

جهت مشاهده متن کامل این مطلب اینجا کنید.

گردآوری، تحلیل و ارزیابی: پروانه خفتان؛ کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی و عضو تیم تخصصی وبسایت مددکاران اجتماعی ایرانیان
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران