نتایج مباحثه گروهی شماره(26): تاب آوری اجتماعی چیست و ارتباط آن با سلامت اجتماعی چگونه است؟ مددکاران اجتماعی چگونه می توانند در مسیر ارتقاء تاب آوری اجتماعی اقشار مختلف جامعه گام بردارند؟
انسان ها در کلیه مراحل زندگی خود با فشارها و شرایط ناگوار روبرو می شوند، این فشارها می تواند سلامت روانی و جسمانی آنان را تهدید نماید. تاب آوری نوعی فرایند مواجه شدن با شرایط پر خطر است که می تواند به انسان کمک کند تا خود را در این وضعيت دشوار حفظ نماید. وقتي بحران پديدار مي شود، افراد تاب آور توانايی آن را دارند كه با استفاده از فنون حل مسئله، به راه حل های امن و مطمئن برسند. در حالی كه ساير افراد در اين گونه موقعيت ها، دچار استرس زياد می شوند و نمی توانند راه حل مناسب و مفيدی را انتخاب كنند. تاب آوری به عنوان حيطه ای پرطرفدار در سالهای اخير، به مطالعه و کشف توانمندیهای فردی و بين فردی می پردازد و باعث پيشرفت و مقاومت در شرايط دشوار می گردد. تاب آوری قابليت فرد در برقراری تعادل زيستی-روانی و معنوی، در مقابل شرايط مخاطره آميز می‌باشد، نوعی ترميم خود که با پيامدهای مثبت هيجانی، عاطفی و شناختی همراه است. حالا این سئوال مطرح است که مددکاران اجتماعی چه نقش یا نقشهایی می‌توانند در ارتقاء تاب آوری اجتماعی داشته باشند و ارتقاء تاب آوریِ اجتماعی چه ارتباطی با سلامت اجتماعیِ جامعه دارد. برای رسیدن به پاسخ این پرسش، در فضای مجازی این سوال در جمع 390نفری از جامعه مددکاران اجتماعی ایران که شامل اساتید این رشته، دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی، مددکاران اجتماعی شاغل در ادارات و سازمانهای مختلف و سایر صاحب نظران مطرح شد و نتایج مباحثه گروهی با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی گرینهایم ولاندمن (2004) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تجزیه و تحلیل پاسخ ها کدهای اولیه استخراج گردید. این کُدها در طی فرآیند تجزیه و تحلیل در دو گروه مفاهیم اصلی و مفاهیم فرعی به شرح ذیل قرار گرفتند.
جهت مطالعه متن کامل و نیز جداول تحلیلی اینجا کلیک کنید.
گردآوری و تحلیل: پروانه خفتان؛ کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی و عضو تیم تخصصی وبسایت مددکاری اجتماعی ایرانیان
