هنر لبخند زدن

هنر لبخند زدن: در ابن یادداشت به اهمیت برخورداری از مهارت لبخند زدن، علیرغم وجود همه مشکلات زندگی می پردازیم.

هنر لبخند زدن

روح و روان هر فردی وابسته به درونیات، ذات و آموخته های آن فرد است که در رفتارش متجلی می شود. یکی از اعضا بدن که نمایانگر و نمایشگر حس و حال درون انسانهاست، صورت هر فردی است.

اینکه هرکسی بتواند فضای درون فکر و روانش را در چهره اش نمایش دهد، هنری بس ارزشمند را داراست، در بین افراد جامعه و اطرافیانمان افرادی را میبینیم که دارای روحی لطیف و مثبت هستند ولی دیگران از آنها چهره ای عبوس، گرفته و بدون حس را می بینند.

اینکه آنها نمی توانند با روی گشاده با دیگران رفتار کنند دارای علت های بسیاری است که بعداً به تفصیل راجع به آن گفتگو میکنیم، اما در این مطلب می توان به علت هایی از جمله عدم مهارت های ارتباطی، خشم از خود، قهر بودن با خود و دیگران و ….. نام برد.

پایه ی همه این علت ها، ارتباط نداشتن فرد با خودش و اهمیت ندادن به ندای درونی خودش است.

وقتی ما نیاموخته ایم که خود را دوست داشته باشیم، آموزش ندیده ایم که چگونه با خودمان دوست باشیم و روحیات خود را بشناسیم، نمی توانیم حالات درونی خود را در رفتار و ظاهر و بخصوص در چهره مان نمایانگر کنیم.

لبخند زدن یکی از آن رفتارهایی است که از دل و عمق درون آدمی نسبت به یک فرد خود را نمایان می کند و اثراتی وصف نشدنی از خود به جای می گذارد.

اینجاست که می گوییم لبخند زدن مهارتی است هنرمندانه که از دل برمی آید و بر دل بیننده اش می نشیند.

اگر در جامعه جزو دسته اول در این یادداشت باشیم از این مهارت بی بهره ایم. اما اگر از دسته دوم هستیم همیشه این هنر مانند ابزاری کاربردی و موثر همراهمان است و در کوچه، در خیابان، مغازه، در جمع خانواده، در اتوبوس و متروی شلوغ و…. از آن استفاده می کنیم. هنر لبخند زدن هنر لبخند زدن 

در زمان سختی ها نیز با بضاعت مالی کم می توانیم از بضاعت هنرمان برای برقراری ارتباط، اعلام توجه و نوازش دیگران به خوبی استفاده کنیم.

تصور کنید در خیابان درحال عبور هستید، از رو به روی شما کودکی دست در دست مادرش می آید، مادر سرگرم صحبت با تلفن است کودک نیز محو تماشا و کشف پیرامونش است، یک لبخند کوچک اما مهربان ما می تواند به فضای حسی او  کمک موثری کند. هنر لبخند زدن هنر لبخند زدن هنر لبخند زدن

کودک کاری را تصور کنید که خستگی و بی رمقی در چشمانش موج می زند، از کنار ما درحال گذر است، یک لبخند هنرمندانه ما به او می گوید که من به تو توجه دارم، من تو را دوست دارم، می گوید هرچند اگر چیزی از تو نمیخرم ولی من به خستگی هایت، به آسیب های روانت و تمام آنچه در زندگانی توست علیرغم تمام بی توجهی های دیگران، به تو توجه دارم و دوستت دارم.

• نویسنده: شهره طاعتی، مددکار اجتماعی