ذهنیت های تاب آور و راهبردهای مقابله ای: در این مطلب درباره انواع رفتارها یا روش هایی که تاب آوری را تهدید یا تضعیف می کنند موارد مهمی را ارائه خواهیم کرد. امید است مورد استفاده مخاطبین خوب این رسانه واقع گردد.
ذهنیت های تاب آور و راهبردهای مقابله ای
ذهنیت های تاب آور و راهبردهای مقابله ای
تاب‌آوری به‌عنوان پیامد یادگیری شیوه‌ای خاص برای تفسیر مشکلات است که به‌جای واکنشی نامطلوب به ناملایمات اجتماعی یا تحصیلی ایجاد می‌شود. طرز فکر افراد – الگوهای آنها برای تفسیر رویدادها، از جمله اینکه چرا فلان اتفاقها اتفاق می‌افتند، چه کسی مقصر این مشکل است، و اینکه یک مشکل چه تأثیری بر روند امور خواهد داشت – بر سطح تاب آوری آنها تأثیر می‌گذارد.
علاوه بر این، باورهای افراد در مورد پایداری مشکل در طول زمان و فراگیر شدن آن در جنبه های مختلف زندگی، بر سطح تاب آوری آنها تأثیر می گذارد.
انواع رفتارها یا روش هایی که تاب آوری را تهدید یا تضعیف می کنند
انواع رفتارها یا روش‌های تفسیر مشکلاتی که تاب‌آوری را تهدید یا تضعیف می‌کنند عبارتند از:
- عطف به نتایج
- مسائل شخصی سازی
- ایجاد فرضیات در مورد آنچه دیگران می دانند یا فکر می کنند
- اجازه دادن به احساسات برای تسلط بر استدلال
- تعمیم بیش از حد
- بزرگنمایی ویژگی های منفی یا به حداقل رساندن ویژگی های مثبت یک موقعیت
- فاجعه سازی یا اغراق در مورد احتمال یا میزان پیامدهای منفی.
با این حال، کلید تاب آوری، استفاده از راهبردهای مقابله ای مثبت است که بهزیستی درونی را در مواقع استرس، خطر و ناملایمات ارتقا می بخشد.
راهبردهای مقابله ای می توانند بر مشکل متمرکز شوند، جایی که افراد به دنبال رسیدگی به منبع مسئله و اجرای اقدامات با هدف راه حل هستند – برای مثال، دانش آموزی که در یک آزمون یا تکلیف ضعیف عمل کرده است ممکن است با معلم خود برای شناسایی و رسیدگی به مشکلات کار کند. راهبردهای مقابله ای می تواند بر هیجان متمرکز باشد و شامل پردازش، تصدیق، بیان و درک احساساتی باشد که دانش آموز تجربه می کند.
همان دانش آموزی که در یک آزمون عملکرد ضعیفی داشت ممکن است با معلم یا همسال خود در مورد احساس سرخوردگی، ناامیدی یا حتی شرمندگی خود از دریافت نتایج آزمون صحبت کند، اگرچه مهم است که مراقب باشید چون دانش آموزان بیش از حد بر پاسخ های عاطفی منفی تمرکز می کنند، زیرا این امر مهم است. این موضوع می تواند به طور بالقوه توسعه تاب آوری را تضعیف کند.
همه راهبردهای مقابله ای به یک اندازه مؤثر نیستند و همه آنها توسعه تاب آوری را ارتقا نمی دهند. برخی از راهبردهای مقابله ای تاب آوری دانش آموزان را تضعیف می کند، در حالی که راهبردهای مثبت دیگر تاب آوری را ایجاد می کنند.
استراتژی هایی که تاب آوری را افزایش می دهند
- تفسیر مجدد مثبت: تفسیر مجدد یک رویداد استرس زا با عبارات مثبت
- شوخ طبعی: یافتن جنبه هایی برای خندیدن به منظور به حداقل رساندن استرس
- مقابله فعال: شروع اقدام مستقیم برای کاهش استرس
- برنامه ریزی: انتخاب یک سری مراحل برای مدیریت بهتر مشکل
- جستجوی کمک و حمایت اجتماعی: جستجوی مشاوره، کمک یا اطلاعات، حمایت اخلاقی، همدلی یا درک
راهبردهای مقابله ای منفی که تاب آوری را تضعیف می کند
- تمرکز روی احساسات و تخلیه آن: تأکید بر آنچه ناراحت کننده یا ناراحت کننده است و رها کردن آن احساسات
- انفعال ذهنی: انتخاب فعالیت هایی که حواس دانش آموز را از تفکر در مورد استرس دور می کند
- عدم مشارکت رفتاری: کاهش تلاش برای مقابله با رویداد استرس زا
- انکار: انکار یا رفتاری که چه بسا عامل استرس زای واقعی نیست
- پذیرش: تسلیم شدن در برابر موقعیت
