ایجاد تاب آوری با پیشگیری یا رفع مشکلات متفاوت است.
تاب آوری، تمرکز را به سمت افزایش ظرفیت کودکان، خانواده ها و جوامع سوق می دهد و به آنها کمک می کند تا چالش های تکراری (برگشت پذیر) و مزمن را پیش بینی کرده و با آنها کنار بیایند و چالش های جدیدی را که ممکن است در آینده پیش بیاید پیش بینی کنند.
همچنین طراحان برنامه را ترغیب می کند تا به جای سرکوب اختلال یا پایان دادن به بیماری و اختلال عملکرد، در مورد پیشرفت مثبت فکر کنند.
تاب آوری یک کیفیت نهفته در درون یک کودک به تنهایی یا یک کیفیت مربوط به یک خانواده یا جامعه نیست؛ بلکه روندی است شامل چندین سیستم که با هم کار می کنند تا به جوانان در هنگام مواجهه با استرس زیاد و غیرمعمول کمک کنند.
برنامه ها می توانند به ایجاد تاب آوری کمک کنند اما باید با درک مواردی مانند هویت قدرتمند، احساس تعلق و عدالت اجتماعی که به همه جوانان کمک می کند بهتر مقابله را انجام دهند، طراحی شوند.
طراحی برنامه نه آسان و نه سخت است، با وجود این پیچیده است.
طراحی خوب برنامه، مانند تهیه غذا، از مجموعه مراحل قابل پیش بینی پیروی می کند، از مجموعه ای از اصول الهام می گیرد و شامل وفاداری به قوانین و مجوز هنری برای خلاقیت است. همانطور که آشپزها در سراسر دنیا منوی خود را متناسب با مکان های زندگی و باغ های اطراف خود تنظیم می کنند، برنامه های ایجاد تاب آوری نیز با تفاوتهای فرهنگی و محیطی در بین کودکانی که در سراسر جهان با سختی هایی روبرو هستند، تنظیم می شوند.
طراحی برنامه نه آسان و نه سخت است، با وجود این پیچیده است. اگر هدف برنامه ای رفع نیازهای جوانان و افزایش تاب آوری آنها باشد، یک طراح خوب باید یک باره به خیلی چیزها فکر کند. چندین سیستم تغییر خواهد کرد. برخی، همانطور که نمونه ها حتی ممکن است تغییر شکل یابد.
