ارتقاء تاب آوری کودکان از طریق مددکاری اجتماعی
پایان نامه جهت درجه کارشناسی ارشد رشته مددکاری اجتماعی دانشگاه لندن شرقی و تاویستاک
من با جمله ای در مورد بافت اجتماعی که تمام این بحث درباره تاب آوری را در برمیگیرد، نتیجه گیری میکنم. در این پایان نامه، من به این نتیجه رسیده ام که مشکلات سلامت روانی بسیاری از کودکان تحت مراقبت به کمبود در رشد روانشناختی آنها ناشی از فقدان مراقبت ارتباط دارند. برای درک جدیدی از تاب آوری به عنوان بازتاب پذیری استدلال کرده ام، یک مُدل روان پویشی برای فرآیندی که آن را توسعه میدهد، ارائه داده ام، روش هایی را پیشنهاد کرده ام که این مُدل می تواند توسط مددکاران اجتماعی برای ارتقاء تاب آوری در کودکانِ تحتِ مراقبت استفاده شود و زمینه های گسترده تری را نشان داده ام که این کار را تحت تأثیر قرار می دهند.
با این حال، اعتقاد من این است که به عنوان مددکاران اجتماعی ما نیاز به انجام بیش از صرفاً استدلال برای درک متفاوتی از تاب آوری و ارتقاء آن در رشته خود داریم.
مددکاری اجتماعی در یک بافت اجتماعی اتفاق می افتد و بدون تلاش هماهنگ برای ساخت خود این بافت بیشتر مهارکننده و حمایت کننده از کودکان و خانواده های آسیب پذیر، ما در معرض خطر نگرانی های شدیدتر هستیم همانطور که سعی میکنیم تا تاب آوری را ارتقا دهیم در یک بافتی که ممکن است آن را تضعیف کند:
“استدلال برای تاب آوری مبتنی بر دلبستگیِ ایمن فایده ای ندارد، اگر ما همچنین برای جامعه ای که از آن استقبال میکند، استدلال نکنیم. در دنیایی که اعتماد ممکن باشد … فرد به طور ایمن دلبسته دارای آزادی بیشتری برای فعالیت اجتماعی در خانه، در مدرسه، و بعداً در روابط بزرگسالان است … اما داشتن ذهن سخاوتمندانه و باز ارزشی ندارد، اگر زندگی عمدتاً مبارزه برای بقا باشد، جایی که همسایگان مورد اعتماد کم باشد و یا اصلاً وجود نداشته باشند، و جایی که بهتر است در مورد حالات ذهن افراد دیگر فکر نکنیم ”
جهت دریافت فایل PDF این پژوهش اینجا کلیک کنید.
انتشاریافته در مجموعه رسانه های مددکاری اجتماعی ایرانیان
