عضو هیئت مدیره کانون کلینیک‌های مددکاری اجتماعی کشور با بیان اینکه خانواده رحم دوم فرزند ما است گفت: وقتی با خودمان در جنگیم، چطور می توانیم صلح را به کودکانمان آموزش دهیم؟.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران به نقل از ایسنا، رضا ببری با اشاره به اینکه ما در جامعه ای زندگی می کنیم که به شکلی بسیار شتابان تحولات اساسی را از سرگذرانده است گفت: هر کدام از ما تجریات بسیاری داریم از این تحولات اساسی ای که در این مدت شکل گرفته است. هم در جامعه خودمان، هم در خاورمیانه و هم در دنیا. خیلی خیلی سریع پیش رفته‌ایم.
این پژوهشگر افزود: خیلی چیزها را جا گذاشته‌ایم. باید برگردیم دوباره برداریم آنها را. خیلی‌هایمان کودکی‌مان را جا گذاشته‌ایم. جوانی‌مان، آرزوها و رویاها و خیلی چیزهای دیگر را جا گذاشته‌ایم و خیلی هایمان صلح را جا گذاشته‌ایم.
ببری گفت: خانواده رحم دوم فرزند ما است و این جنین 12 سال باید در این رحم رشد پیدا کند. پس باید امن ترین جای جهان باشد. حالا چطور خانواده می تواند امن ترین جای جهان باشد وقتی پدر و مادر آگاهی و دانشِ تربیت فرزندشان را نه از دانش، که از حکمت عامیانه می گیرند، یا از ایدئولوژی و یا از منابع کاملا غیر رسمی دریافت می‌کنند.
این مددکار اجتماعی گفت: در مورد آموزش صلح، اگر آتش بس را به معنای صلح بگیریم، می‌توانیم بگوییم بله، بیاییم آتش بس برقرار کنیم و به فرزندانمان بگوییم نجنگند اما صلح که این نیست. در واقع صلح دو چیز است؛ از خودت خشنود باشی و از زندگی ات راضی. اگر این دو را داشته باشی در صلحی. ما وقتی سر تا پا تعارضیم، وقتی با خودمان در جنگیم، چطور می‌توانیم صلح را به کودکانمان آموزش دهیم.
ببری اضافه کرد: برای همین است که باید اول تعارضات خودمان را حل کنیم و جنگ های وجودی خودمان را از بین ببریم. صلح یعنی آرامشی که در وجود خودمان است. روزی که از خودمان خشنود شدیم و از زندگی مان راضی، آن روز، روز صلح است.
عضو هیئت مدیره کانون کلینیک‌های مددکاری اجتماعی کشور بر اهمیت کارکرد درست، نظام مند و هماهنگ همه نهادهای اجتماعی، لزوم درونی کردن هنجارها و تقویت کنترل‌های درونی در جامعه توسط این نهادها تاکید کرد و گفت: توجه به نقش آموزش‌های غیررسمی و نسبت و تأثیر آن بر آموزش‌های رسمی نباید مورد غفلت واقع شود.
