یک پژوهشگر حوزه اعتیاد با بیان اینکه مبارزه با مواد مخدر به تنهایی در توان دولت نیست، گفت: باید اجتماعی کردن مبارزه با مواد مخدر را در دل مردم ایجاد کرد و در هر خانواده یک رابط پیشگیری از اعتیاد وجود داشته باشد.
به گزارش وبسایت رسمی مددکاران اجتماعی ایرانیان به نقل از فارس، هومن نارنجیها نگرش وزیر کشور و دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر را نسبت به اجتماعی کردن مقابله با اعتیاد هدفمند و با پایه علم و منطق دانست و افزود: دولت به تنهایی در بحث کنترل و مبارزه با مواد مخدر و روانگردانها توانا نیست.
وی افزود: زیرا امکانات دولت جوابگو نیست، وقتی بودجه پیشگیری از اعتیاد کمتر از 20 میلیارد تومان تخصیص مییابد، چگونه میتوان جمعیت 80 میلیونی که شامل قشر کارمند اداری، دانشگاهی، سرباز، دانشآموز، دانشجو و غیره هست را در برابر اعتیاد مصون نگاه داشت.
وی اظهار داشت: این بودجه کفایت نمیدهد و نمیتوان با آن، مقابله با اعتیاد را مدیریت کرد، دغدغه در این موضوع بسیار و مسئولیت زیاد است، باید کار اجتماعی کردن مبارزه با مواد مخدر و روانگردانها را به مردم سپرد.
این پژوهشگر حوزه اعتیاد با بیان اینکه کمبود پرسنل نهادهای مختلف برای مقابله با اعتیاد نیز از دیگر مشکلات است ادامه داد: اگر قرار است برای مقابله با اعتیاد کاری صورت گیرد باید اعتبار مالی و پرسنل کافی داشت، نمیتوانیم با بودجه اندک کار بزرگی انجام دهیم.
وی مداخله والدین در امر مقابله با اعتیاد به مواد مخدر و روانگردانها را بسیار مهم و ضروری دانست و گفت: باید خود مردم دلشان بسوزد تا مبارزه با مواد مخدر تبدیل به دغدغه اجتماعی شود.
نارنجیها افزود: همانطور که مردم حاضرند برای تحصیل فرزندانشان و برگزاری کلاسهای فوق برنامه و جانبی مانند زبان، ورزش، موسیقی و غیره هزینه کنند، باید در امر مقابله با اعتیاد نیز احساس مسئولیت کرده و فرزندانشان را برای شرکت در کلاسهای مهارتهای زندگی که بسیار مهمتر از برنامههای یاد شده است، تشویق کنند.
وی تصریح کرد: متاسفانه کلاس مهارتهای زندگی چندان میان مردم جا نیفتاده است، باید فضا را اجتماعی کنیم تا خانواده بفهمد که نقاط ضعف و کلیدی فرزندش را با آموزش مهارتهای زندگی میتواند شناسایی کند.
این پژوهشگر حوزه اعتیاد ادامه داد: مهارتهای زندگی آموزههایی برای سربلندی و پاسخگویی به نیازهای کودکان، نوجوانان و جوانان است، باید والدین فرزندان خود را با آموزش این مهارتها در برابر اعتیاد واکسینه کنند.
نارنجیها تصریح کرد: تا وقتی همه چشمها به دولت دوخته شده و خانواده، آموزش و پرورش را موظف به رسیدگی فرزندانش بداند، اعتیاد به مواد مخدر صنعتی و روان گردانها همچنان وجود خواهد داشت.
وی تاکید کرد: همچنین ضروری است مراقبت اولیه پیشگیری از اعتیاد در لایههای اجرایی و خدماتی تعریف شوند و از سازمانهای مردمی کمک گرفت و دیگر نیاز به امکانات دولتی نباشد.
این پژوهشگر حوزه اعتیاد، اعتیاد به مواد مخدر صنعتی و روانگردانها را محصول عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی دانست و گفت: وقتی زشتی مصرف مواد مخدر و روانگردانها برای یک فرد از بین برود، دیگر برای تداوم مصرف مانعی وجود ندارد و سختی بار اول برایش تکرار نمیشود و دردها برای تکرار خطا باز میشوند.
نارنجیها افزود: دسترسی آسان به مواد مخدر مشکلی بزرگ است، اما مهمتر از آن این است که افراد نسبت به تبعات مصرف مواد آگاه باشند و به سمت آن نروند، البته اینکه چرا افراد از مواد دوری نمیکنند به نوع نگرش آنها برمیگردد، به همین دلیل مردم بهتر از دولت میتوانند افراد را در برابر اعتیاد و تغییر نگرش آنها به این معضل بزرگ هوشیار کنند.
وی تاکید کرد: وظیفه آگاه کردن کودکان، نوجوانان و جوانان نیز بر عهده خانواده است، والدین باید بر فرزند نظارت داشته باشند، باید محیط خانه را محیطی قانونمند کرد تا فرزند تبعیت از قوانین خانواده را یاد بگیرد.
این پژوهشگر حوزه اعتیاد ادامه داد: خانواده باید با اصول فرزندپروری آشنا باشد و مهارتهای زندگی را به او یاد بدهد. پدر و مادر نباید فرزند را تن پرور، بی مسئولیت، بی صبر و لذت جو بار بیاورند. این که برخی والدین میگویند بچه ما هرچه بخواهد در اختیارش است، غلط است چون اصلا نباید همه چیز خیلی راحت در اختیار فرزند قرار بگیرد.