نتایج مباحثه گروهی شماره (17): بررسی و واکاوی خلاء های موجود در حوزه ارائه خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی ایران از منظر مددکاران اجتماعی
مددکاری اجتماعی بعنوان یک حرفه مرسوم و شناخته شده از حدود ۱۱۰ سال قبل در انگلستان و با اقدامات سازمان یافته گروهی از بانوان نیکوکار و خیرشکل گرفت. بتدریج، این اقدامات جنبه تشکیلاتی و منسجمی بخود گرفت و زیربنای حرفه‌ای را بنا نهاد که امروزه گستردگی یک سازمان بوروکراتیک و بسیار پیچیده را پیدا کرده و از ضروریتهای هر نظام اجتماعی مُدرن و مردم سالار بحساب می آید. خدمات مددکاری اجتماعی امروزه حیطه وسیعی از مسائل فردی و اجتماعی را در بر می گیرد. مددکاران اجتماعی در جوامع مختلف به معلولین جسمی، ذهنی، اجتماعی و روانی خدمت می کنند. حالا به توجه به اهمیت و گستردگی حرفه مددکاری اجتماعی این سئوال مطرح است که خلاء های موجود در حوزه ارائه خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی ایران چیست؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسش؛ در فضای مجازی این سوال در جمع 425 نفری از جامعه مددکاران اجتماعی ایران که شامل اساتید این رشته، دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی، مددکاران اجتماعی شاغل در ادارات و سازمانهای مختلف و سایر صاحب نظران مطرح شد و نتایج مباحثه گروهی با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی گرینهایم ولاندمن (2004) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تجزیه و تحلیل پاسخ ها کُدهای اولیه استخراج گردید. این کدها در طی فرآیند تجزیه و تحلیل در دو گروه مفاهیم اصلی و مفاهیم فرعی به شرح ذیل قرار گرفتند.
جدول مفاهیم و زیر طبقات استخراج شده
| مفاهیم اصلی
|
مفاهیم فرعی | ||
|
برنامه آموزشی |
-ندادن اهمیت کافی به واحدهای کارورزی
-آموزش ناکافی به کارورزان مددکاری اجتماعی درفیلدها -متناسب نبودن برنامه آموزشی تئوریک دانشگاهی با دانش مورد نیاز فیلدهای کاری – عدم بومی سازی محتواهای درسی – کافی نبودن منابع علمی و به روز -نبود اساتید متخصص و با تجربه مددکاری اجتماعی در برخی ازواحدهای دانشگاهی -شیوه جذب ناکارآمد دانشجو دربرخی واحدهای دانشگاهی -شناخت ناکافی دانشجویان در بدو ورود به رشته – بازنشستگی اساتید مجرب و عدم استفاده ازتجارب و دانش آنها |
|
|
|
سازمان و نظام مددکاری اجتماعی |
-عدم وجود سازمان مستقل مددکاری اجتماعی – عدم وجود نظام مددکاری اجتماعی و به تبع آن حضور افراد غیر مددکار اجتماعی در پست های مددکاری اجتماعی -نظارت و تصمیم گیری مدیران عالی غیرمددکار اجتماعی در حوزه مددکاری اجتماعی -دست نیافتن حرفه به جایگاه درخور خود |
|
|
|
حمایت های دولتی |
-عدم تخصیص بودجه کافی به فعالیتهای مددکاری اجتماعی -ناشناخته بودن حرفه مددکاری اجتماعی در بین مدیران عالی -اهمیت ندادن و ناشناختن فعالیتهای تخصصی حوزه مددکاری اجتماعی -عدم شایسته سالاری در بین مددکاران اجتماعی دولتی -به رسمیت شناخته نشدن حرفه مددکاری اجتماعی – عدم اجرای برخی ازطرح های مددکاری اجتماعی بخاطرتابو بودن موضوع در جامعه |
|
|
|
خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی |
-نبود نیروی متخصص مددکاری اجتماعی کافی در ادارات و سازمانها -ارایه ندادن خدمات تخصصی توسط مددکاران اجتماعی در سازمان -قرار گرفتن مددکاران اجتماعی در پست های غیر مددکاری اجتماعی -بی انگیزگی برخی ازمددکاران اجتماعی در سازمانها و پرداختن به کارهای غیر تخصصی و تهیه آمار -به روز نبودن اطلاعات مددکاران اجتماعی شاغل در ادارات -عدم بکارگیری نظریه ها و فنون مددکاران اجتماعی در ارائه خدمات توسط برخی از مددکاران اجتماعی |
|
|
|
سیاست های حوزه کاری
|
-نظارت سخت برمددکاران اجتماعی شاغل در بخش خصوص و سنگ اندازی – عدم نظارت کافی برمددکاران اجتماعی شاغل در بخش دولتی -بوروکراسی نا کارآمد اداری در ارائه خدمات -عدم هماهنگی بین بخشی بین سازمانهای حمایتی در ارائه خدمات -سیاست های ناکارآمد در ارائه خدمات به مراجعین و عدم توجه به ارزیابی آنها توسط مدیران |
||
|
ارتباط علمی وکاری |
-نداشتن ارتباط کافی جامعه مددکاران اجتماعی ایران با سایر کشورها -نداشتن اجماع و ارتباط کاری مناسب بین نخبگان رشته – عدم ارتباط علمی و کاری مناسب بین پیشکسوتهای رشته برای تبادل علمی و ارائه طرحهای جامع و تبادل تجربیات |
||
گردآوری و تحلیل مباحثه: پروانه خفتان | کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
