تاب آوری نوین
تاب آوری نوین در جهان پیش رو
The New Resilience
تاب آوری نوین: در پی کووید-19 و التهابات اقتصاد جهانی، گفتمان تاب آوریِ کسب و کارها تغییر کرده است. این موضوع به این دلیل است که زمینه کسب و کارهای خارجی دستخوش یک سری اختلالات عمیق جهانی شده است که همه گیری جدیدترین آنهاست.
به فناوری، به حوزه وب، اینترنت اشیاء، کلان داده و هوش مصنوعی فکر کنید. در حوزه امنیت، بحث ظهور و شیوع اطلاعات نادرست، جنگ های ربات ها و بازیگران سایبری غیر دولتی مطرح است.
در سیستم‌های مالی، بحران‌ها سریع‌تر اتفاق می‌افتند، از رکود دات‌کام تا رکود بزرگ. و سپس بحران های زیست محیطی متعدد و چالش های جهانی شدن و ضد جهانی شدن وجود دارد.
در جایی که تاب آوری سازمانی در قرن بیستم عمدتاً بر کیفیت‌های داخلی مانند انضباط و احتیاط مالی متمرکز بود، به طور فزاینده‌ای واضح است که بزرگترین تهدیدها برای بقای دولت‌ها و کسب‌وکارها از این زمینه بیرونیِ گسترده‌تر ناشی می‌شود.
دیگر هیچ کسب و کاری مثل همیشه وجود ندارد، زیرا دیگر اقتصاد طبق معمول، یا حکمرانی به طور معمول – یا حتی طبیعت به طور معمول وجود ندارد. ما در جهانی زندگی می کنیم که مرزهای این حوزه ها تا حد زیادی از بین رفته است.
بنابراین، نباید تعجب آور باشد که ما شاهد تولد دوباره جغرافیا، علم و جهان خود هستیم.
از زمان طلوع تمدن، جغرافیا و نقشه‌ها همان چیزی است که بشر برای درک بافت وسیع‌تر ما از آن استفاده کرده است. نقشه به معنای واقعی کلمه ضرب المثل “تصویر بزرگتر” است. برای اجرای استراتژی‌های تاب آور، ما باید در تشخیص الگو خوب باشیم، و همانطور که فیزیکدان فریوف کاپرا می‌گوید، «الگوها را نمی‌توان سنجید یا اندازه‌گیری کرد. آنها باید نقشه برداری شوند.»تاب آوری نوین
امروزه انواع کاملاً جدیدی از نقشه ها با ابزار دقیق سیستم های طبیعی و ساخت بشر و ادغام انواع بسیاری از داده ها امکان پذیر شده است.
این امر آگاهی زمینه ای را به شدت افزایش می دهد، که به ما این امکان را می دهد که عملکرد کوتاه مدت و تاب آوری طولانی مدت هر سیستمی را بهینه کنیم. همچنین به ما نشان می دهد که چه نوع مداخلاتی را انجام دهیم، و چه زمانی و کجا آنها را انجام دهیم.
این بحث در مورد ابزارهای هوش مکانی است، از همه مهمتر سیستم های اطلاعات جغرافیایی، یا GIS، فناوری تحلیل زمینه.The New Resilience
GIS نه تنها مجموعه داده‌های متنوعی را مانند بسیاری از پلتفرم‌های دیجیتال ادغام و تجزیه و تحلیل می‌کند، بلکه دنیای فیزیکی را به هسته آن تحلیل وارد می‌کند و ما را قادر می‌سازد به هم پیوستگیِ بسیاری از سیستم‌های آن را ببینیم – از طبیعی تا ساخته شده، از جمعیتی گرفته تا زیرساختی، از فرهنگی گرفته تا اپیدمیولوژیک
روی «دیدن» علامت بزنید. نقشه ها در دسترس ترین پلت فرم تحلیلی هستند زیرا یادگیری بصری بهترین روشی است که ما یاد می گیریم.
این نحوه سیم کشی مغز ما است. حجم زیاد، تنوع و سرعت داده‌هایی که امروزه در حال جمع‌آوری هستیم و پیچیدگی یکپارچه‌سازی و تحلیل آنها فراتر از ظرفیت مغز انسان است.
به همین دلیل است که ما ابررایانه ها، الگوریتم ها و شبکه های عصبی یادگیری عمیق داریم. اما GIS، نقشه‌ها و داستان‌های بصری، آن زمینه را برای هوش مصنوعی به روش‌هایی ایجاد می‌کند که انسان‌ها به طور طبیعی در آن مهارت دارند.The New Resilience
همانطور که نویسنده یکی از کتاب های روانشناسی می گوید، “مغز ما عمدتاً یک پردازشگر تصویر است (بسیاری از ابعاد قشر حسی ما به بینایی اختصاص دارد)، نه یک پردازشگر کلمه.”
داستان سرایی تصویری قدیمی ترین و معاصرترین روشی است که در آن روایت را پردازش می کنیم – از نقاشی های غار گرفته تا فیلم ها، بازی های ویدیویی همه جانبه و “دوقلوهای دیجیتالی” سه بُعدی.
این قابلیت ها خیلی زود ظاهر نشده اند. کسب‌وکارها اکنون بیش از هر زمان دیگری در معرض مسئولیت‌های «خارجی‌ها» هستند و مقیاس این ریسک‌ها با جهش و مرزها رو به افزایش است.
به پرونده های 10-K از Fortune 500 نگاه کنید، که نشان دهنده خطرات و هزینه های انجام کسب و کار است، و شاهد افزایش چشمگیر استناد به بلایای طبیعی و تغییرات آب و هوایی به عنوان هزینه های انجام تجارت هستید. ریسک سیاسی و عدم اطمینان اقتصادی هم ناگفته نماند.
بنابراین، تعجب آور نیست که مطالعه تاب آوری کسب و کار به دنبال طبیعت است تا بفهمد سیستم های انطباقی پیچیده چگونه کار می کنند.تاب آوری نوین
همانطور که ما به دنبال تقویت تاب آوری هستیم، منطقی است که به طبیعت نگاه کنیم، زیرا با تکامل سیستم های طبیعی برای پیچیده تر شدن، تاب آوری آنها افزایش می یابد.
به عنوان مثال، تنوعات زیستیِ بیشتر در یک اکوسیستم به معنای آسیب پذیری کمتر در برابر بیماری های همه گیر است. در مقابل، با پیچیده‌تر شدنِ سیستم‌های تولیدی (مثلاً از طریق تمرکز و جهانی‌سازی)، تاب آوری آنها کاهش می‌یابد. آنها شکننده تر می شوند. اختلال در یک جزء می تواند کل سیستم پیچیده را درگیر کند.
این بینش نسبت به طبیعت و تاب آوری در قالب جنبش راه حل های مبتنی بر طبیعت در حال گسترش است.
به عنوان مثال، کمیسیون اروپا استدلال می کند که راه حل های الهام گرفته شده و حمایت شده از طبیعت به طور همزمان مزایای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی را ارائه می دهند و به ایجاد تاب آوری کمک می کنند.تاب آوری نوین
از طریق GIS، دانشمندان در حال ترسیم نقشه آینده اکوسیستم های طبیعی جهان هستند.
اولین نقشه اقیانوس دیجیتال سه بُعدی جهان، توده‌های آب جهانی را در مناطق مشخصی به نام واحدهای دریایی اکولوژیکی (EMUs) دسته‌بندی می‌کند که با ویژگی‌هایی که احتمالاً سلامت اکوسیستم و همچنین تاب آوری را افزایش می‌دهند، تعریف می‌شوند: دما، شوری، سطح اکسیژن و مواد مغذی.
این نقشه سه بُعدی با امکان تجزیه و تحلیل، نقشه برداری، پیش بینی و مداخله در حیات نوظهور اقیانوس ها و سیاره به عنوان یک کل، مرحله جدیدی را در علم و پایداری اکوسیستم ها نشان می دهد.The New Resilience
یا جغرافیا و مراقبت های بهداشتی را در نظر بگیرید. حتی در مواقع عادی، کد پستی شما می تواند به اندازه کد ژنتیکی یا کد مالیاتی شما برای نتایج سلامتی شما مهم باشد.
80 درصد از پیامدهای سلامتی ما مبتنی بر زمینه است: محیط فیزیکی (10٪). رفتارهای بهداشتی (30%); و عوامل اجتماعی و اقتصادی (40%).تاب آوری نوین
نکته مهم این است که جغرافیا نه تنها به ما کمک می‌کند تا زمینه سلامت کامل خود را درک کنیم، بلکه به ما نشان می‌دهد که کجا و چگونه برای تأثیر مادیِ کوتاه مدت مداخله کنیم.
پیچیدگی نقشه های دیجیتال امروزی برای ردیابیِ بیماری در طول همه گیری بسیار ارزشمند است. داشبوردهای نمادین کنونی WHO و جانز هاپکینز COVID-19 به کشورها، مناطق، شهرها و مشاغل در سراسر جهان کمک کرده اند تا تصمیم گیری را بر اساس تصویری مشترک از داده های بلادرنگ – از ممنوعیت سفر و هشدارها تا ردیابی تماس – تسریع کنند.
تأمین PPE، شناسایی آسیب پذیرترین افراد، کمک به هماهنگی آژانس های محلی، غذا دادن به گرسنگان، ایجاد قرنطینه و تخصیص منابع.
همان ابزارهای GIS و رویکرد جغرافیایی که به ما کمک می‌کند تا همه‌گیری را دور بزنیم، برای افزایش تاب آوری در بسیاری از ابعاد کسب‌وکار و جامعه استفاده می‌شود:
ما در حال ایجاد تاب آوری در واکنش به بلایا هستیم. با تجزیه و تحلیل ارتباطات پیچیده بین سیستم‌های طبیعی و ساخت انسان در یک مکان مشخص، می‌توانیم با سرعت و دقت مورد نیاز پاسخ دهیم تا بدانیم دقیقاً از کجا باید آتش‌سوزی‌های معکوس را برای مهار آتش‌سوزی آغاز کنیم، دقیقاً کدام بلوک‌ها را قبل از یک طوفان تخلیه باید تخلیه کنیم، دقیقاً کدام مناطق را در یک بیماری همه گیر قرنطینه کنیم.
ما در حال ایجاد تاب آوری در کشاورزی و غذا هستیم. ابزار دقیق و شبکه‌سازیِ فراگیر حجم و انواع بی‌سابقه‌ای از داده‌ها را تولید می‌کند – داده‌های مربوط به خاک، آب و هوا، توپوگرافی، زیست‌شناسی گیاهی، کود و آفات.تاب آوری نوین
ما همچنین در حال جمع آوریِ داده ها در مورد ماشین آلات کشاورزی، تقاضای بازار، قوانین، مقررات و اثرات زیست محیطی هستیم. این یکپارچه شدگی و از طریق هوش مصنوعی به بینش تبدیل شده است. این “دقت” در کشاورزی دقیق است – و در حال تعریف مجدد علم و سیستم های تغذیه سیاره است.
ما در حال ایجاد تاب آوری در حمل و نقل و حمل و نقل هستیم. هنگامی که هر هاب – چه یک بندر، یک ایستگاه قطار یا کل شهر – بتوان با یک دوقلوی دیجیتال سه بُعدی نقشه برداری کرد، ما خود حرکت را هوشمند می کنیم.
با پیش‌بینی بازی‌های مشترک المنافع در سال 2022 در بیرمنگام، انگلستان، حمل‌ونقل برای میدلندز غربی یک مرکز هماهنگی حمل‌ونقل منطقه‌ایِ تاب آوری شبکه را برای نقشه‌برداری و نظارت بر شبکه‌های بین‌وجهی – نه فقط جاده‌ها، بلکه راه‌آهن و تراموا و تمام شبکه‌های مختلف حمل‌ونقل ایجاد کرد.The New Resilience
لندن همین کار را برای المپیک لندن انجام داد و از GIS با موفقیت زیادی استفاده کرد – به طوری که آنها سیستم ها را برای اجرای دائمی حمل و نقل شهر حفظ کردند.
ما در حال ایجاد زنجیره های تأمین تاب آور هستیم. افزونگی مبتنی بر مکان، زمانی که آناتم می‌شد، دوباره بازگشته است. عصر دیجیتال برای سرعت بهینه شد، با این فرض که مکان دیگر اهمیتی ندارد.
از این گذشته، جهان “مسطح” بود. اما مجموعه ای از بحران های جهانی مکان را به معادله بازگردانده است. شرکت خدمات حمل و نقل چندملیتی One Fortune 100 به همان اندازه که یک شرکت هواپیمایی به عنوان تحویل دهنده بسته عمل می کند، عمل می کند. به این ترتیب، بستگی به عملیات 24 ساعته هواپیمای آن دارد. این شرکت از GIS برای مدیریت تأمین قطعات هواپیما به صورت استراتژیک در سراسر جهان استفاده می کند.
به همین ترتیب، ما در حال ایجاد تاب آوری در خرده فروشی، زیرساخت ها و شهرها هستیم. در نقشه‌برداری آینده این سیستم‌ها و سایر سیستم‌هایی که جهان ما توسط آن اداره می‌شود، ما در حال ساختن نقشه‌ای از سیستم‌های پیچیده‌ای هستیم که هر زیر سیستم، بخشی از آن است.
یک چارچوب جغرافیایی دیجیتال در حال ظهور – چیزی که من دوست دارم آن را یک سیستم عصبی برای سیاره بدانم – به ما این امکان را می دهد که آینده ای تاب آور را برای اقتصاد جهانی و جامعه جهانی ترسیم کنیم.
این بیماری همه گیر به ما یادآوری کرده است که گونه ما بخشی از چیزی بزرگتر، جامع تر و قدرتمندتر از خودش است. خبر خوب این است که ما اکنون ظرفیت نقشه برداری و ارتقای تاب آوری جهان و سازمان ها و جوامع خود را در همه ابعاد داریم.
ما فناوری و درک لازم را برای بیداری جغرافیایی را در این دهه داریم، فراتر از جغرافی دانان حرفه ای، که نسل جدیدی از تصمیم گیرندگانِ تجاری، طراحان، سازندگان، برنامه ریزان شهری و تغییر دهندگان را قادر می سازد تا مزایای رویکرد جغرافیایی را در آنچه که دارند ادغام کنند.
طراحی، تصمیم گیری و ساخت. در واقع، ما بر این باوریم که فناوری جغرافیایی در دهه 2020 مانند داده ها و هوش مصنوعی در دهه 2010 و اتصال و تلفن هوشمند در دهه 2000 خواهد بود.
ما با کلمه “تاب آوری” شروع کردیم که از فعل لاتین resilire به معنای “به عقب پریدن” یا “پس زدن” می آید. اما امروز، چیزی که می آموزیم این است که به جای برگشتن، یک سیستم تاب آور مبتنی بر طبیعت به جلو باز می گردد. از بحران خارج می شود و به حالت پیشرفته تر می رود. و شاید به همین دلیل است که تاب آوری نوین (جدید) به‌ویژه برای کسب‌وکارها و دولت‌ها امیدوارکننده است – نه تنها از نظر فناوری، بلکه از نظر نگرش.
به جای تمرکز بر آسیب پذیریِ سیستم هایمان، تاب آوری مبتنی بر طبیعت به ما می آموزد که بر اساس پتانسیل آنها فکر کنیم.
اگر روی تاب‌آوری سرمایه‌گذاری می‌کنید، امید به بانکی در آینده دارید. شما نه تنها از سیستم های خود محافظت می کنید، بلکه نگرش افراد را برای تصور آینده ای بهتر از امروز شکل می دهید.
این موضوع بیشتر از این کلیشه است که بهترین دفاع یک حمله خوب است. این در مورد ادغام هر دوی آنها در یک برنامه بازی جامع است – و برنامه ای که شانس زیادی برای برنده شدن دارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اینکه چگونه برنامه ریزی تاب آوری با رویکرد جغرافیایی تبدیل به یک عامل کلیدی در استراتژی کسب و کار می شود، به esri.com/en-us/geospatial-thinking/overview مراجعه کنید.
The New Resilience
It is not surprising, then, that the study of business resilience is looking to nature to understand how complex adaptive systems work. As we look to strengthen resilience, it makes sense to look to nature, because as natural systems evolve to become more complex, their resilience increases. For example, more biodiversity in an ecosystem means less vulnerability to pandemics. By contrast, as manufactured systems become more complicated (e.g., through centralization and globalization) their resilience is reduced. They become more fragile; a breakdown in a single component can cause the entire complicated system to seize up. This insight into nature and resilience has been spreading in the form of the nature-based solutions movement. The European Commission, for example, argues that solutions inspired and supported by nature simultaneously provide environmental, social, and economic benefits, and help build resilience. Through GIS, scientists are mapping the future of the world’s natural ecosystems. The world’s first 3-D digital ocean map sorts global water masses into distinct regions known as Ecological Marine Units (EMUs), defined by the properties most likely to drive ecosystem health and, yes, resilience: temperature, salinity, oxygen and nutrient levels. By enabling us to analyze, map, predict and intervene into the emergent life of oceans and the planet as a whole, this 3-D map marks a new stage in the science and sustainability of ecosystems. Or consider geography and healthcare. Even in normal times, your zip code can be as important to your health outcomes as either your genetic code or your tax code. Eighty percent of our health outcomes are context-driven: physical environment (10%); health behaviors (30%); and social and economic factors (40%). Importantly, geography not only helps us understand our full health context, but also shows us where and how to intervene to make a near-term, material impact. The sophistication of today’s digital maps to track disease has proven invaluable during the pandemic. The now-iconic WHO and Johns Hopkins COVID-19 dashboards have helped countries, regions, cities, and businesses around the world accelerate decision-making based on a shared picture of the real-time data – from travel bans and alerts, to contact tracing, supplying PPE, identifying the most vulnerable, helping with local agency coordination, feeding the hungry, establishing quarantines and allocating resources. The same GIS tools and geographic approach helping us get our arms around the pandemic are being applied to enhance resilience across many dimensions of business and society: · We are building resilience into disaster response. By analyzing the complex interconnections among the natural and human-made systems within a given location, we can respond with both the speed and precision required to know exactly where to start the back-fires to head off a wildfire, exactly which blocks to evacuate before a hurricane, exactly which areas to quarantine in a pandemic. · We are building resilience into agriculture and food. Pervasive instrumentation and networking are generating unprecedented volumes and varieties of data – data about soil, weather, topography, plant biology, fertilizer, and pests. We’re also hoovering up data on farm machinery, market demand, legislation, regulation, and environmental impact. It’s integrated and turned into insight through artificial intelligence. This is the “precision” in precision agriculture – and it’s redefining the science and the systems of feeding the planet. · We are building resilience into transportation and shipping. When every hub – whether a port, a train station or an entire city – can be mapped with a 3-D digital twin, we make motion itself smart. Anticipating the Commonwealth Games in 2022 in Birmingham, UK, Transport for West Midlands put together a Network Resilience Regional Transport Coordination Centre to map and monitor the intermodal networks – not just the roadways, but rail and trams and all the different mobility networks. London did the same for the London Olympics, using GIS with great success – so much so that they kept the systems to run the city’s transit permanently. · We are building resilient supply chains. Location-based redundancy, once anathema, has made a comeback. The digital era was optimized for speed, assuming that location no longer mattered. After all, the world was “flat.” But a series of global crises has brought location back into the equation. One Fortune 100 multinational shipping services company functions as much like an airline as a package deliverer. As such, it depends on the 24/7 operations of its aircraft. The company uses GIS to manage a supply of airplane parts strategically laced across the world. Likewise, we are building resilience into retail, infrastructure, and cities. In mapping the future of these and other systems by which our world runs, we are building a map of the complex system-of-systems of which each sub-system is a part. An emerging digital geographic frame – what I like to call a nervous system for the planet – lets us begin to map a resilient future for the global economy and global society. This pandemic has reminded us that our species is part of something bigger, more holistic, and more powerful than itself. The good news is that we now have the capacity to map and enhance the resilience of the world and our organizations and communities, in all their dimensions. We have the technology and the understanding to fuel a geographic awakening in this decade, beyond professional geographers, enabling a new generation of business decision-makers, designers, builders, city planners, and changemakers to integrate the benefits of the geographic approach into what they design, decide and build. Indeed, I believe that geospatial technology will be to the 2020s what data and AI have been to the 2010s and connectivity and the smartphone were to the 2000s. I began with the word “resilience,” which comes from the Latin verb resilire, meaning “to jump back” or “to recoil.” But today, what we are learning is that instead of bouncing back, a resilient nature-based system bounces forward. It moves out of crisis to a more advanced state. And that may be why the new resilience is especially promising for both business and government – not only in terms of technology, but in terms of attitude. Instead of focusing on the vulnerability of our systems, nature-based resilience teaches us to think in terms of their potential. If you’re investing in resiliency, you’re banking hope for the future. You’re not only protecting your systems but shaping people’s attitudes to imagine a future that is better than today. This is more than the cliché that the best defense is a good offense; it’s about integrating them both into a holistic game plan – and one that has strong odds of winning. To learn more about how resilience planning with a geographic approach is becoming a key factor in business strategy, visit esri.com/en-us/geospatial-thinking/overview
