خانه تاب آوری (Home of Resilience): تاب آوری توانایی وصول مطالبات است، تاب آوری برای طرفین (طلب) یا بعبارتی برای خواهان و خوانده از ضروریات است.
تشخیص نیازها، قدرت ساخت گفتمان، ارایه دیده مان، توانایی کشف راه حل و جلب مشارکت همگان از پیامدهای این توانایی است.
مرز بین خواهان و خوانده، قانون است و شایسته نیست فضای گفتمان از احترام و انضباط اجتماعی، مهربانی و همدلی و مقررات تهی شود بهرحال قانون مرز و میانجی تمامی مطالبات است. خالی شدن عرصه مطالبات اجتماعی، صفی و ستادی از مجموعه این عوامل آفت و آسیب زاست.
بهرحال بسیاری از برنامه ها و سامانه های سلامت و امداد اجتماعی از مبانی نظری گرفته تا اجرا و عملیات دچار نوساناتی خواهند بود و نیازمند دریافت بازخوردهای گوناگون از پایین به بالا، از صف به ستاد، از ستاد به دانشگاه و… غیره هستند و این پروسه در رویکرد سیستماتیک کاملاً شناخته شده و برای اثر بخشی و بهینه سازی هر سامانه اجتماعی از ضروریات است.
سلامت اجتماعی نوسان پذیر است و گفتمان (مطالبه گری) فرآیندی ست که بخش های خوب را بهتر و بخش های آسیب دیده را ترمیم میکند، نکو نگری و روان درستی، توسعه مشارکت، بهینه سازی ارتباطات، حفظ و توسعه سرمایه های اجتماعی با تاب آوری در ارتباط است و فی الواقع این تاب آوری است که تعیین میکند یک سازه و سامانه چگونه میتواند با چالشها و شرایط نامساعد کنار بیاید و اسباب رشد و توسعه خود باشد با همین جمله میتوان به اهمیت توسعه تاب آوری در این ارتباط پی برد.
توسعه تاب آوری در طرح طلب و دستیابی به مطالبات نقش ویژه دارد و از آنجا که این سازه مستقیما تحت تأثیر آموزش قرار دارد لذا شایسته است آموزش را مطالبه اصلی برشماریم و همانگونه که میفرماید زگهواره تا گور دانش بجوی.
