تجاوز به کودکان، آسیبی است که متاسفانه اغلب بر اثر کوتاهی والدین در مراقبت از کودکان به وقوع می پیوندد. این در حالی است که بی توجهی به کودک، بر اساس ماده 19 کنوانسیون کودک از مصادیق کودک آزاری در نظر گرفته شده. در خصوص آن 11 کودک اسلامشهری که توسط نگهبان شهرکی در آن منطقه مورد تجاوز قرار گرفته‌اند هم وضع به همین منوال است، یعنی بی‌توجهی به کودکان. چرا که والدین اصلا متوجه این موضوع و تفاوت یا ناراحتی کودکانشان نشده بودند یا اگر پی برده بودند، چیزی بروز نداده بودند. به گزارش IRSW به نقل از سایت قانون ؛ در این خصوص باید بگویم که کودک آزاری یک جرم عمومی بوده و امتناع والدین یا سرپرست کودک از ابراز آن در صورت اطلاع، خود به نوعی جرم تلقی می‌شود. متاسفانه ما برای ترویج حقوق کودک، نتوانسته ایم از رسانه هابه خوبی استفاده کنیم و بسیاری از والدین حتی در صورت پی بردن به این موضوع نیز نمی دانند که چه باید بکنند. این در حالی است که فرد متجاوز، با سوءاستفاده از زود باوری کودکان و ایجاد ترس و ارعاب به هر شکل در آن ها، این بچه ها را که نیازمند حمایت و مراقبت هستند مورد تجاوز قرار داده و به سکوت وا می دارد. لازم است آگاهی والدین را در این زمینه بالا ببریم، قبل از اینکه چنین رخدادهای دردناکی به وقوع بپیوندد.
شاهدیم که در فیلم «هیس، دخترها فریاد نمی زنند» شاخص اصلی آبرو است. ما فکر می کنیم با پنهان کاری می توانیم شدت و عواقب واقعه را کم کنیم، اما واقعیت این است که این موضوع هر گز از ذهن کودک پاک نخواهد شد و در جامعه نیز از بین نخواهد رفت. همان لحظه که ما درگیر پنهان کاری هستیم جایی دیگر در جامعه، همین آسیب در حال رخ دادن است. متاسفانه عدم آگاهی والدین و عدم ترویج حقوق کودک باعث تکرار این مسائل شده. والدینی که باید محرم اسرار بچه‌ها باشند با آن ها غریبه اندو نه تنها والدین که حتی پزشکان معالج نیز اغلب متوجه آنچه بر کودک رفته نمی شوند. این بی توجهی ها باعث می‌شود زخم کودک پنهان بماند و در آینده به شدت سر باز کند. این کودک در آینده انتقام خواهد گرفت، همان طور که درصد بالایی از بزهکاران دختر در کانون اصلاح و تربیت، در گذشته مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند، و این بسیار دردناک است.
