آسیب های اجتماعی ایرانکارزار رسانه ای مددکاران اجتماعیمقالات مددکاران اجتماعی ایران

آسیب اجتماعی مقدم بر مسأله اجتماعی – مریم پرمحمدی آذر

مریم پرمحمدی آذر

آسیب اجتماعی به طرق مختلف تعریف میشود و گاهی آن را با رفتار خلاف قانون، اخلاق یا رفتاری که به زیان جامعه تمام میشود برابر دانسته اند، نوعی انحراف. تعریف ساده آسیب همانی است که وجودش خط تعادل زندگی را بهم میریزد از منظر اجتماعی مادامی که محیط اطراف مردم را مسائلی احاطه میکند که نه تنها آنان را راضی نگه نمیدارد بلکه موجبات خشم و عصبانیت آنان می شود و شرایط بروز آن بصورت قانونی محدود می شود، گروه های انسانی به این باور می رسند که برای تغییر شرایط موجود باید به اقدامی دست بزنند که بخش قابل توجهی از این اقدامات بستر های انحراف را فراهم می سازد و آسیب ظهور می کند.

ارتباط تنگاتنگ مسأله اجتماعی و آسیب اجتماعی انکار ناپذیر است و هر کدام میتواند مولد دیگری باشد در حال حاضر سرعت آسیب آنقدر بالا است که قبل از اینکه به عنوان یک مسأله اجتماعی دیده شود و به آن پرداخته شود این آسیب شکل گرفته و نمایان شده است و متخصصین اجتماعی را غافلگیر می کند.

آسیب در عین حال که پیچیدگی های خودش را دارد اما در حوزه پیشگیری می توان آن را پیش بینی کرد تا جامعه دچار بهت و شوک نشود که در بسیاری از موارد نیز برای نپرداختن به آن جامعه حتی به کما می رود اینجا ایستگاه هشدار است.

برای اینکه کشوری قادر باشد خط تعادل را حفظ نماید میبایست تعریف مدون و نظم یافته ای از آنچه را آسیب می نامد توصیف و ترسیم کند، جامعه ناتوان از این مهارت می بایست در انتظار افزایش بزه و جرم باشد زیرا آنچه که می کارید، درو می کنید.

قدرت آسیب های اجتماعی را نباید دست کم گرفت، مجموع عواملی باعث بروز آسیب می شود و ساده انگاشتن آن باعث بحران های متعدد می شود و این به نفع هیچکس نیست تغییر معنایی و رنگ باختن الگوهای گذشته، بستر بزه میشود.

سیاست مداران و قانون گذاران میبایست تکلیف خود را با بار معنایی واژه ها و تفاوت مفهومی آنچه را آنان جرم مینامند با مردمی که آن را خلاف نمیدانند، مشخص کنند تا به نزدیکتر شدن دولت و مردم بیانجامد.

بجای انکار واقعیات بهتر است به آن پرداخت ” نوش دارو بعد از مرگ سهراب ” کمرنگ شدن احساس همدردی بین همنوعان، رنگ باختن انگیزه ها، شادی های سطحی، مناسبات اجتماعی که بر پایه منافع شخصی استوار میشود، نپذیرفتن مسئولیت در برابر حقوق دیگران، نداشتن چشم انداز عقلایی مسولین یک جامعه در سرنوشت آینده مردم، تغییر مفاهیم از جمله کلاهبرداری را زرنگی دانستن و… بتدریج جامعه را از درون تهی میکند. امروز جامعه چیزی را فریاد میزند که گوشی برایش نیست تا شنیده شود.

مریم پرمحمدی آذر
مدیریت کلینیک مددکاری اجتماعی طلوع سبز

رسانه تاب آوری ایران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا