چکیده میزگرد مجازی تعداد کثیری از صاحب نظران جامعه مددکاری اجتماعی ایران (مباحثه گروهی انجام یافته در گروه بزرگ مددکاری اجتماعی در تلگرام) که در مورخ 94/11/1 باموضوعیت خلاء وجود مددکاران اجتماعی در آموزش و پرورش ایران صورت پذیرفت به شرح ذیل جهت اطلاع عموم منتشر می گردد:
“متأسفانه درخیلی از موارد به علت نبودن فردی حرفه ایی درمدرسه در راستای پیگیری مشکلات و مسائل و اتفاقات بیرون از مدرسه دانش آموزان روز به روز بیشتر در چرخه آسیبهای اجتماعی مشکلات فردی و خانوادگی دست و پنجه نرم میکنند.”
“اینکه چرا با اینهمه رشد و گسترش مسائل و آسیب ها هنوز ما در سیستم آموزشی مددکار اجتماعی نداریم.”
“مددکاران با انتقاد از وقت های گزاف و بیهوده بنام “بیکاری در مدارس” که گاه با مربیان ورزش پر میشود اظهار کردند کاش همان وقت “بیکاری” را مددکار پر مینمود تا حضور پررنگ یک مددکار دلسوز و جسور که از توهین و یا جبهه گیری خانواده های سنتی نترسد.”
“مددکار اجتماعی میتواند با توجه به نقش و مهارتهایی که دارد کانال ارتباطی بین خانواده، دانش آموز و مدرسه باشد.”
“اگرچه انجمن مددکاران از منتقدین سیاستهای اجتماعی آموزش و پرورش بودند و بارها شاهد موضع گیری های بسیار اساسی از رییس انجمن مددکاران در این خصوص بوده ایم و هستیم لذا نیاز به استمرار یافتن این روند جهت احقاق حق جامعه مددکاری اجتماعی می باشد.”
“لذا نظر بر این است که دوستان در چنین وضعیتی انجمن مددکاران کشور مکاتبه ای جدی را در سطح مدیران رده بالای آموزش و پرورش انجام دهند وضمن تشریح ضرورت ورود مددکاران در این حوزه اهرم فشاری را ایجاد نمایند.”
“اشاره به این مطلب که به ازای هر ۵۰نفر دانش آموز باید یک مددکار در مدرسه حضور داشته باشد با تخمین جمعیت۱۲میلیونی دانش آموزی درسال جاری، حضور ۲۴۰۰۰۰ (دویست وچهل هزار) مددکار در آموزش و پرورش الزامیست.”
“این آمارها حاکی از آن است که در کشور سوئیس بابت هر 600 نفر 3 مددکار زن و مرد صد در صد الزامیست (یعنی برای هر دویست نفر یک نفر ) که با این روند میزان جمعیت دانش آموزی، ناگزیر به بکارگیری تقریباً ۳۰۰هزار مددکار خواهیم بود.”
“تصور اگر این بود که مددکاران اجتماعی کارشناسان تغییر باشند و اصالت را به محیط دهند باید ساختار و قوانین محیطی را بیشتر از همه بدانند.”
“لذا معلمان چیزی که مددکار می بیند را نمیتوانند مشاهده کنند نظیر…. گوشه گیری… سکوت بی اندازه… شلوغی بی اندازه. . کبودی بدن… و… پس چشم و گوش سوم و گویا چهارم را فقط مددکاران برای مشاهده دارند.”
“بیان این مطلب که وقتی مشکل دانش آموز مربوط به محیط و جو مدرسه میباشد مددکار باید با محیط تأثیر گذار یا بوجود آورنده مشکل آشنا و در بطن کار قرار بگیرد تا منابع حمایتی را بشناسد و دست به تشخیص و اقدام بزند و اگر مشکل مربوط به بیرون باشد باز هم با محیطی که دانش آموز نصف ساعات روز خود رو در آنجا میگذراند پیوند داشته باشد لذا لزوماً بایستی اعتماد سازی کند و حتی نزد مدیران مدرسه راز و مشکل مراجع را نگه دارد ضمن اینکه اقدامات خودش رو به سمع و نظر مسوولین برساند خیلی کلی و صرفاً برای اینکه پیشرفت کار خود را در حل مشکل نشان دهد آن هم با اجازه دانش آموز امری قابل اجراست.”
منبع: گروه بزرگ مددکاری اجتماعی ایران در تلگرام
جهت عضویت در این گروه با این آیدی در تلگرام ارتباط بگیرید: iraniansocialworkers@
