زندگی سالم آموختنی ست و در اغلب موارد کسانی که از سلامت و کفایت اجتماعی مناسبی برخوردار نیستند در واقع از نبود آموزشهای اثر بخش صدمه دیده اند. نظر به اینکه تغییرات در حوزه سلامت و سواد اجتماعی تدریجی، آهسته و مستلزم صرف زمانی طولانی است لذا باور، شکیبایی و برنامه ریزی و استمرار خاص خود را نیز طلب میکند.
توزیع چلوکباب و نصب یخچال و… کارتن خوابی را درمان نمیکند.
دادن کارتن به کارتن خواب هم حمایت تلقی نمیشود.
با ملاحظه اولویت ها ، اندکی تعمق و غایت اندیشی وهشیاری را همراه کنیم به یاری خداوند نتایج درخشان خواهیم گرفت.
لذا ضرورت دارد حمایت ها و مداخلات با دقت نظر بیشتری درهر دو بخش دولتی و غیردولتی ، مورد بررسی قرار گیرند.
ظرفیت بی پایان و تحسین برانگیزمشارکت های مردمی بایستی بهینه ، ساماندهی وهدایت شود هم چنین ضرورت دارد سازمانهای مردم نهاد نیز برای توانمندسازی خود قدم های اساسی بردارند. چرا که مداخلات وحمایت های مطالعه نشده به موجب پیچیدگی و حساسیت موضوع میتواند آسیب ها وچالش های دیگری را به مشکلات ومسایل موجود اضافه کند.
مثال ساده ما این است :
کمک و حمایت من در10 ساعت اول چه نتیجه ای دارد؟
این اقدام حمایتی در10 روز بعد چه اثری دارد؟
در 10 هفته ، 10 ماه و 10 سال آینده دارای چه تاثیراتی ست؟
شایسته تر آنکه سازمانهای مردم نهاد برای اجرای پروژه های مداخلاتی در حوزه آسیب های اجتماعی از کارشناسان مسایل اجتماعی خصوصا در مراحل اولیه و نیازسنجی بهره بیشتری بگیرند.
و در بخش دولتی ومتولی هم انتظار میرود کما فی السابق با غایت اندیشی و درایت هر چه بیشتر تمامی زوایای موضوعات مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد. ظرفیتهای مردمی میتواند با اندکی دقت نظر در مسیر بهینه قرار گرفته و بسیار موثر ومفید باشد.
