اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟ بسیاری از ما حداقل یک ویژگی خودشیفتگی را در مقطعی از زندگی خود نشان خواهیم داد. اینها ممکن است رفتارها یا نگرش های خودشیفتگی در نظر گرفته شوند، اما از نظر شدت، فراوانی و مدت زمان با اختلال شخصیت تفاوت دارند.

اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

تاب آوری در برابر اختلال شخصیت خودشیفته

اختلال شخصیت خودشیفته به یک وضعیت بحث برانگیز تبدیل شده است، عمدتاً به این دلیل که اغلب به اشتباه درک می شود. همچنین به عنوان یک انتخاب شخصی از رفتار انگ انگ زده شده است، که اینطور نیست.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) اغلب خودمحور، فاقد همدلی و نیازمند شدید به توجه و شناخت هستند. اما در زیر این احساس برتری ظاهری، جنبه های مهم دیگری در بازی وجود دارد.

افراد مبتلا به NPD به دلیل اینکه چگونه درک می شوند و چگونه عمل می کنند، می توانند در روابط خود با چالش هایی روبرو شوند.

مشاوره و پشتیبانی حرفه ای گاهی اوقات می تواند به آنها کمک کند تا راه متفاوتی برای ارتباط با دیگران و مدیریت تغییرات خُلقی که ممکن است مشخصه این اختلال شخصیت باشد پیدا کنند.

اگر شما یا کسی که دوستش دارید در حال بررسی تشخیص NPD هستید، راهنما در دسترس است. ممکن است این مقاله و منابع ذکر شده در پایان را نقطه شروع خوبی بیابید.

اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

NPD یک تشخیص رسمی سلامت روان است و نه فقط یک نوع شخصیت یا یک انتخاب شخصی.

درک این تفاوت کلید مدیریت علائم رسمی خودشیفتگی و حمایت از فردی است که این تشخیص را دریافت کرده است.

یک وضعیت سلامت روان، از جمله اختلال شخصیت، بر احساس، تفکر و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد.

به نوبه خود، این می تواند عمیقاً بر زندگی روزمره و نحوه عملکرد افراد در روابط خود، در محل کار و به طور کلی تأثیر بگذارد.

محققان دریافته اند که به طور خاص، فردی که دارای NPD است ممکن است نسبت به دیگران توانایی کمتری برای تصدیق و درک اینکه چگونه و چرا فکر می کند و رفتار می کند، داشته باشد.

به طور مشابه، آنها ممکن است در ارتباط با آنچه دیگران احساس می کنند یا انجام می دهند مشکل داشته باشند.

به عنوان یک اختلال شخصیت خوشه ای B، NPD عمدتاً با رفتارهایی مشخص می شود که عبارتند از:

• نمایشی و اغراق آمیز
• احساسی و شدید
• نامنظم و غیر قابل پیش بینی

همه افراد با شخصیت خودشیفته رفتار یکسانی ندارند. این مسأله تا حدی به این دلیل است که انواع مختلفی از خودشیفتگی وجود دارد.

اگر با افسردگی زندگی می‌کنید، به دیگرانی بپیوندید که درک می‌کنند در چه شرایطی قرار دارید. یک فضای امن برای پیدا کردن جامعه، راهنمایی و پشتیبانی با هم پیدا کنید.

چه شخصیتی خودشیفته ای نیست

بسیاری از ما حداقل یک ویژگی خودشیفتگی را در مقطعی از زندگی خود نشان خواهیم داد. اینها ممکن است رفتارها یا نگرش های خودشیفتگی در نظر گرفته شوند، اما از نظر شدت، فراوانی و مدت زمان با اختلال شخصیت تفاوت دارند.

ویژگی های شخصیتی زیادی وجود دارد، مثلاً سخاوت و احتیاط. آنها در همه ما کم و بیش نشان می دهند. همین اتفاق در مورد یک ویژگی خودشیفتگی نیز رخ می دهد.

خودشیفتگی، یا حداقل برخی از جنبه های آن، می تواند یک ویژگی شخصیتی در برخی افراد باشد.

در برخی دیگر، شدت و شدت این صفات خودشیفته به حدی است که به طور دائم بر نحوه ارتباط آنها با دیگران و خود تأثیر می گذارد و به آنها آسیب می رساند.

خودشیفتگی به عنوان یک ویژگی شخصیتی ممکن است گهگاه در برخی از رفتارها یا افکار ما ظاهر شود.

به عنوان مثال، شما می توانید یک رقابت مداوم با یک همکار داشته باشید. این ممکن است شما را وادار کند که در اطراف آنها اظهار نظرهای بداخلاقی داشته باشید یا در تمجیدهایی که از رئیس خود دریافت کرده اید وقتی آنها در اطراف هستند اغراق کنید. حتی ممکن است در مقطعی به آنها یک بررسی ناعادلانه ضعیف بدهید.

اما این یک واکنش غیرمنظم مربوط به این همکار خاص است به جای یک نگرش کلی نسبت به دیگران همیشه.

از سوی دیگر، خودشیفتگی در فرد مبتلا به NPD یک ویژگی پایدار و مشخص است.

• به عنوان مثال، شما یک رقابت مداوم با همه همکاران و حتی رئیس خود دارید. فکر می‌کنید از آنها باهوش‌تر و توانمندتر هستید و باید در نقش بالاتری باشید.
• این اتفاق در دو کار اخیرت برایت افتاده است. به طور کلی، شما احساس می کنید نسبت به افرادی که در مدرسه، محل کار و جاهای دیگر با آنها روبرو می شوید بسیار برتر هستید.

به یاد داشته باشید که NPD یک وضعیت سلامت روان است. به کسی اشاره نمی کند:

• داشتن عزت نفس بالا
• نشان دادن اعتماد اجتماعی
• قاطع بودن
• به دستاوردهای واقعی خود افتخار می کنند
• مراقبت از ظاهر بدنی آنها
• رقابتی بودن
• دوست نداشتن تو

اختلال شخصیت چیست؟

NPD یکی از 10 اختلال شخصیت است. اینها گروهی از شرایط سلامت روان هستند که با افکار، احساسات و رفتارهای مداوم مشخص می شوند که ممکن است برای فرد مبتلا یا دیگران مضر باشد.

به طور کلی، یک متخصص سلامت روان اختلال شخصیت را در صورتی تشخیص می دهد که حداقل این دو معیار رعایت شود:

• ویژگی‌های شخصیتی، ارتباط و ارتباط آن فرد با افراد دیگر یا خودشان را دشوار می‌سازد. به عنوان مثال، چگونه رفتار خود را کنترل می کنند یا چگونه از نظر احساسی به دیگران پاسخ می دهند.
• ویژگی های شخصیتی پاتولوژیک همچنان در موقعیت های مختلف ظاهر می شود.

«آسیب‌شناسی» در اصطلاح سلامت روان، به افکار، احساسات یا رفتارهایی اطلاق می‌شود که بر نحوه دیدن، ارتباط و سازگاری فرد با دنیای اطراف تأثیر منفی می‌گذارد.

پاتولوژیک همچنین ممکن است به صفات ناشی از یک وضعیت روحی یا جسمی اشاره داشته باشد که در فرهنگی که در آن زندگی می کنند مورد انتظار یا پذیرفته نشده است.

همه اختلالات شخصیت علائم یا ویژگی های شخصیتی بیمارگونه یکسانی را نشان نمی دهند. به همین دلیل است که آنها به سه گروه یا خوشه های مختلف طبقه بندی می شوند.

این طبقه بندی بر اساس شاخص ترین ویژگی های شخصیتی آنها است:

• خوشه A: عجیب و غریب و غیر عادی
• خوشه B: دراماتیک و نامنظم
• خوشه C: ترسناک و مضطرب

NPD بخشی از اختلالات شخصیتی خوشه B است.

علائم NPD

به طور دقیق تر، پزشکان خودشیفتگی را زمانی تشخیص می دهند که فرد پنج علامت خاص یا بیشتر را نشان دهد.

این علائم NPD توسط راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا ایجاد شده است. این کتاب راهنما است که متخصصان سلامت روان از آن به عنوان مرجع طبقه بندی برای تشخیص دقیق استفاده می کنند.

همه افراد دارای شخصیت خودشیفته این علائم را به یک میزان یا شدت ندارند، اما پنج مورد از آنها باید در طول زمان و در موقعیت های مختلف وجود داشته باشند تا تشخیص داده شود.

حتی اگر هنوز اتفاق نظر وجود ندارد، برخی از کارشناسان معتقدند که شکنندگی، ترس و اعتماد به نفس پایین می‌تواند برخی از علائم NPD را توضیح دهد.

بزرگ نمایی و خود بزرگ بینی

اغراق اغلب مبنای بزرگ نمایی است. این بدان معنی است که افراد مبتلا به NPD تمایل دارند که احساس بزرگی از خود داشته باشند. آنها ممکن است احساس کنند که قدرتمندتر، باهوش‌تر، تواناتر و جذاب‌تر از آنچه واقعا هستند و به طور کلی بیشتر از سایر افراد هستند.

برای تأیید مجدد این حس برتری، شخصی با شخصیت خودشیفته ممکن است در مورد دستاوردها، مهارت ها و استعدادهای خود اغراق کند یا دروغ بگوید.

برای برخی از افراد مبتلا به NPD، این حس برتری در نحوه رفتار آنها مشهود نیست. برخی ممکن است خجالتی یا گوشه گیر باشند، اما ممکن است هنوز هم قاطعانه معتقد باشند که در یک یا چند جنبه در مقایسه با افراد دیگر برتر هستند.

خیالات کمال و برتری

افراد با شخصیت خودشیفته ممکن است دائماً در مورد داشتن قدرت، هوش، زیبایی، پذیرش یا عشق نامحدود خیال پردازی کنند. آنها اغلب معتقدند که بیش از دیگران سزاوار آن هستند.

حس خاص بودن و منحصر به فرد بودن

افراد مبتلا به NPD ممکن است نیاز داشته باشند که در مقایسه با دیگران چقدر خاص و منحصر به فرد هستند.

این موضوع همچنین آنها را به این باور می رساند که فقط توسط افراد و گروه های خاص و منحصر به فرد دیگر قابل درک هستند یا با آنها ارتباط برقرار می کنند.

اگر کسی آنها را “دریافت” نمی کند، به این دلیل است که آنقدر باهوش، خاص یا منحصر به فرد نیست.

نیاز به تحسین و توجه

افراد با شخصیت خودشیفته ممکن است نیاز دائمی به تحسین و تمجید داشته باشند. آنها ممکن است به دنبال توجه مداوم باشند و ممکن است به هیچ شکلی از انتقاد پذیرفته نشوند.

آنها همچنین ممکن است از دیگرانی که فکر نمی کنند کاری که انجام می دهند و می گویند استثنایی است ناراحت شوند.

احساس استحقاق قوی

ممکن است فرد مبتلا به NPD متقاعد شود که مستحق رفتار ویژه است و حق برخورداری از تمام امتیازات موجود را دارد.

به طور مشابه، افراد مبتلا به NPD ممکن است احساس کنند که همه باید انتظارات و خواسته های خود را رعایت کنند.

تمایل به استثمار دیگران

تاکتیک های دستکاری و استثمار در بسیاری از افراد با شخصیت خودشیفته بسیار رایج است. این بدان معنی است که آنها ممکن است از دیگران برای رسیدن به اهداف خود سوء استفاده کنند زیرا بیش از هر چیز دیگری نیاز به منفعت شخصی وجود دارد.

افراد مبتلا به NPD همچنین ممکن است از استراتژی هایی مانند انتشار دروغ در مورد دیگران برای پیشرفت استفاده کنند.

در بسیاری از موارد، یک فرد مبتلا به NPD ممکن است زمانی که احساس کند نیازهایش برآورده نشده است، یا اگر کسی آنطور که انتظار دارد با او رفتار نکند، به ظلم روی آورد.

عدم همدلی

ممکن است فردی با NPD نتواند با نیازهای دیگران ارتباط برقرار کند یا خود را به جای دیگران بگذارد. این یکی از دلایل اصلی این موضوع است که آنها ممکن است به شیوه ای ظالمانه یا استثمارگرانه رفتار کنند.

این فقدان همدلی ممکن است به عنوان خودخواهی، بی اعتنایی و عدم شفقت نسبت به آنچه دیگران تجربه می کنند یا احساس می کنند نیز نشان داده شود.

کم بینی، حسادت و بی اعتمادی

افراد مبتلا به این اختلال شخصیت معمولاً بر این باورند که دیگران با آنها رقابت می کنند یا به آنچه که هستند حسادت می کنند. به همین ترتیب، آنها اغلب ممکن است با دیگران رقابت کنند یا نسبت به دستاوردهای آنها حسادت کنند.

تکبر و تمسخر

برخی از افراد با شخصیت خودشیفته ممکن است دیگران را بی ارزش، مضحک یا حقیر نادیده بگیرند. این باور ممکن است آنها را به سمت نشان دادن نگرش تکبر و تحقیر سوق دهد.

خودشیفتگی آشکار در مقابل خودشیفتگی پنهان

اکنون پذیرفته شده است که سطوح و انواع مختلفی از خودشیفتگی وجود دارد.

به طور عمده، کارشناسان بر دو نوع مختلف از NPD تمرکز می کنند.

خودشیفتگی آشکار

این زیرگروه خودشیفتگی، که به آن خودشیفتگی بزرگ نیز گفته می شود، شناخته شده ترین است. عمدتاً با نگرش ها و رفتارهایی مشخص می شود که عبارتند از:

• مغرور
• پرمدعا
• غالب
• نمایشگاه ساز
• خشونت آمیز
• مطمئن به خود

خودشیفتگی پنهان

این زیرگروه دیگر خودشیفتگی به افرادی اشاره دارد که نگرش ها و رفتارهایشان بیشتر به شرح زیر است:

• مشتاق
• بیش از حد حساس است، به ویژه در مورد انتقاد
• ناامن
• دفاعی
• افسرده

حتی اگر این نوع خودشیفتگی کمتر آشکار باشد، فردی که خودشیفتگی پنهان دارد همچنان رفتارهای خود شیفته نشان می‌دهد، مخفیانه معتقد است که برتر از دیگران است و توانایی کمتری برای قرار دادن خود به جای دیگران دارد.

علل و عوامل کمک کننده NPD

شخصیت خودشیفته یکی از اختلالات شخصیتی است که کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. این امر درک علل و گزینه های درمانی آن را دشوارتر می کند.

در جامعه پزشکی در مورد اینکه واقعاً چه چیزی باعث ایجاد NPD می شود توافق کمی وجود دارد.

اکثر محققان بر این باورند که NPD پاسخی به ترکیبی از دو یا چند مورد از این عوامل است:

• تأثیرات محیطی و فرهنگی
• تجربیات اولیه زندگی و پیوند والد و فرزند
• ژنتیک

به عبارت دیگر، ممکن است فردی به عنوان پاسخی به موقعیت‌های خاصی که از اوایل زندگی تجربه کرده است، ویژگی‌های خودشیفتگی ایجاد کرده باشد، مانند:

• یک رویداد آسیب زا
• سهل انگاری و رها شدن
• انتقاد بیش از حد از یک عزیز
• زندگی با والدین یا سرپرستی که دارای بیماری روانی هستند
• سوء استفاده از هر نوع
• تبعیض
• نوازش و تمجید بیش از حد
• سابقه پزشکی NPD در خانواده
• رشد در فرهنگ فردگرایانه

همه به این وقایع پاسخ یکسانی نخواهند داد. به همین دلیل است که تعیین علل دقیق اختلال شخصیت برای محققان دشوار است.

همچنین، همین دلایل ممکن است باعث شود که شخصی به شیوه ای خاص رفتار کند که ممکن است به عنوان خودشیفته تلقی شود، حتی اگر NPD نباشد.