تاب آوری در نمایشگاه بین المللی کتاب: مایه مسرّت و شادمانی است که در آستانه روز جهانی روانشناس، همگام با توجهات روز افزون بین المللی به مقوله (تاب آوری) و همزمان با برگزاری سی اُمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، به همراه نویسندگان، مترجمین و پژوهشگران این حوزه و به بهانه رونمایی از چند جلد کتاب از مجموعه تاب آوری انتشارات ورجاوند و در سالن (کتاب نما) میزبان شما دانش پژوهان و علاقه مندان باشیم.
تاب آوری در نمایشگاه بین المللی کتاب
مایه افتخار و مباهات است که پوشش رسانه ای این برنامه بصورت زنده و مستقیم توسط پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران انجام خواهد گرفت.
امید می رود این برنامه که با هماهنگی خانه تاب آوری، انتشارات ورجاوند و وبسایت مددکاران اجتماعی ایرانیان و رسانه های تحت تصدی این پایگاه صورت خواهد پذیرفت، گامی در جهت معرفی و توسعه تاب آوری در کشور عزیزمان باشد.
در خاتمه لازم است ضمن تبریک مجدد روز جهانی روانشناس، از تمامی مددکاران اجتماعی، روانشناسان، مشاوران و علاقه مندان به علوم اجتماعی و رفتاری که در این راه فرصت همراهی و هم آموزی ایجاد می کنند تقدیر و تشکر بعمل آید.
چارچوب جدید برای تاب آوری اجتماعی
در اینجا تاب آوری اجتماعی ظرفیت افراد برای دسترسی به سرمایه هاست که نه تنها با شرایط بد، مقابله و خود را با آن تطبیق می دهند (ظرفیت واکنشی) بلکه به دنبال و خلق گزینه های دیگر (ظرفیت فعال و پویا) و ایجاد توانایی (نتیجه مثبت) در مقابله با تهدیدها نیز هستند.
بر طبق این چارچوب، ایجاد تاب آوری با رجوع به تهدیدات و توانایی ها بررسی شده و حوزه های اجتماعی مختلفی پدیدار می گردند که هر کدام شامل شبکه هایی از بازیگران (عوامل) در لایه های مختلف جامعه است.
برای تقویت ظرفیت ها، می توان سرمایه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را متحول کرد.
قابلیت بسیج سرمایه ها، با توجه به موقعیت فعالان در حوزه اجتماعی متفاوت است. باید دانست که این چارچوب رویکرد تحلیلی ما را به سمت ابعاد و پویایی مربوط به فرآیند ها و جلوه های تاب آوری سوق می دهد.
همان طور که اشاره شد تاب آوری بستگی به تهدیدی دارد که آن را در دست بررسی داریم. نکته مهم برای مطالعه تجربی، پرسش این سوالات است که:
تاب آوری برای چه؟ و تهدید و خطری که بررسی می شود چیست؟
خطرات می توانند محیطی، فردی، اجتماعی، حوادث زندگی، یا تهدیدات بلند مدت باشد. ضروری است که میزان آگاهی افراد، گروه ها و سازمان ها از تهدیدات موجود ارزیابی شده و از عهده آن بر آیند.
نیاز است روش هایی را بیاموزیم که ریسک های مختلفی را که افراد با آن مواجه می شوند را اولویت بندی کرد.
باید به صورت عملی بررسی شود (نه صرفا فرض گردد) که در جامعه چه ظرفیت هایی برای ایجاد توانایی در مقابله با تهدیدات مهم تلقی می شوند.
این نکته را نیز باید در ذهن داشت که فهم ها و قضاوت های مرتبط با ریسک و ظرفیت جامعه در بستر ها، گروه ها و افراد مختلف، متفاوت است.
دوم اینکه محققین باید نتایج مورد نظر را مشخص نمایند.
آیا محقق به دنبال رفاه عمومی، امنیت معیشت، سلامتی جسمی و روانی است؟
چه کسی این نتایج را تعریف نموده و و چه شاخص هایی برای ارزیابی آن ها تعیین می شود؟
به دلیل اینکه تاب آوری یک فرآیند است می تواند بی ثبات نیز باشد و می توان تمرکز بر توانایی آشکار افراد در بستر تهدیدات مهم یا چالش های معیشتی را به عنوان نتیجه قابل مشاهده و اندازه گیری تاب آوری دانست.
سوم این که در این تحقیق بین فرآیند ایجاد تاب آوری (قبل از وقوع) و جلوه های تاب آوری (پس از وقوع) تفاوت قائل شده اند.
تاب آوری فرای سازگاری و به حداقل رساندن عواقب بلایا، و مدیریت آسیب پذیری برای اطمینان از بقای کوتاه مدت است.
پس تاب آوری اجتماعی استفاده از تجربیات شخصی و گذشته افراد و جوامع، مشمول اقدامات قبل از وقوع _نه صرفا بعد از آن_ می باشد.
