نویسنده: کیتلین لویی [ارشدمددکاری اجتماعی _دانشگاه استنفورد]
مددکاری اجتماعی بالینی به عنوان حوزه تخصصی از کار مددکاری اجتماعی تعریف می شود که شامل تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماریهای روانی است و همچنین به افراد کمک می کند با چالشهای روانشناختی، عاطفی، رفتاری و یا اجتماعی که بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می گذارد مقابله کنند. این چالشها شامل تروما، دعوای خانوادگی، بیماری جسمانی و شرایط سخت زندگی از قبیل بیکاری و اعتیاد به مواد است. مددکاران اجتماعی بالینی معمولاً از درمان فردی، درمان گروهی و یا مسئولیتهای مدیریت موارد مختلف برای حمایت از مددجویان خود استفاده می کنند؛ مسئولیتهای دقیق مددکاران اجتماعی بالینی به محیط کار و افرادی که به آنها خدمت رسانی می کنند بستگی دارد. مددکاران اجتماعی بالینی در محیطهای بسیار متنوعی از قبیل بخشهای بیمارستان (از مراقبت حاد کودکان تا آنکولوژی، بخش قلب، اورژانس و پزشکی سالمندی)، مراکز سلامت اجتماعی، اداره های رفاه کودکان، برنامه های کمک به شاغلین، مدارس، درمانگاه های مراقبتهای بهداشتی اولیه، کلینیک های درمان اعتیاد و سوء مصرف مواد، برنامه های درمان اختلالات خوردن (مربوط به سوء تغذیه)، مراکز اصلاح و تربیت و محیط های مراقبت بیمارستانی و آسایشگاهی اما نه محدود به آنها، کار می کنند. مددکاران اجتماعی بالینی دارای مجوز (LCSWs) همچنین می توانند وارد بخش خصوصی شوند.