در حالی که تاب آوری روانشناختی را می توان به عنوان یک توانایی مبتنی بر شخصیت فردی در نظر گرفت، اما باید آن را به عنوان یک ویژگی مطلوب در جامعه ای که فرد در آن زندگی می کند، مدنظر قرار داد.
تاب آوری و تفاوتهای فردی
ترجمه: ساقی ارجمند، روانشناس کودک
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
تاب آوری روانشناختی نامرئی و مفهومی بسیار پیچیده است. عوامل مختلف تاب آوری در مطالعات قبلی شناسایی شده است.
به موازات اندازه گیری تاب آوری فردی که در قالب مقیاس پرسشنامه صورت پذیرفت، بسیاری از مطالعات موازی دیگر، همبستگی را با شخصیت و تغییرات بر اساس سن و رویدادهای زندگی گزارش نمودند.
علاوه بر این، برنامه های بسیاری با هدف گسترش تاب آوری از طریق مداخله و تعاملات انسانی توسعه داده شده اند. از سوی دیگر، باید مراقب باشیم که از تنوع تاب آوری غافل نشویم.
با این حال، تأثیر این عوامل در القای تاب آوری از فردی به فرد دیگر متفاوت است. حتی اگر همان موقعیت استرس زا رخ دهد، نوع بهبودی (یا نحوه عبور از آن موقعیت استرس زا) که باید در نظر گرفته شود از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
اگرچه تاب آوری ممکن است از بیرون نامرئی باشد، اما این احتمال را نشان می دهد که فرد فرآیند تاب آوری را اتخاذ نموده است.
علاوه بر این، برچسب زدن یک موضوع به عنوان ناملایمات، بر اساس تفاوتهای فرهنگی، محیطی و عوامل زمینه ای متفاوت خواهد بود.
در حالی که تاب آوری روانشناختی را می توان به عنوان یک توانایی مبتنی بر شخصیت فردی در نظر گرفت، اما باید آن را به عنوان یک ویژگی مطلوب در جامعه ای که فرد در آن زندگی می کند، مدنظر قرار داد.
منبع:
Boniwell, I., & Ryan, L. (2009). SPARK resilience: A teacher’s guide. London: University of East London
