ترومای دوران کودکی و تأثیر آن: تروما ناشی از یک رویداد، مجموعه ای از رویدادها یا شرایطی است که از نظر جسمی یا عاطفی مضر هستند یا زندگی را تهدید می کنند.
ترومای دوران کودکی و تاثیر آن
ترومای دوران کودکی و تأثیر آن: تروما ناشی از یک رویداد، مجموعه ای از رویدادها یا شرایطی است که از نظر جسمی یا عاطفی مضر هستند یا زندگی را تهدید می کنند.
در دوران کودکی، این تجربیات می تواند بر عملکرد و سلامت روانی، جسمی، اجتماعی یا عاطفی کودک تأثیر بگذارد. انواع مختلفی از رویدادهای بالقوه آسیب زا در دوران کودکی وجود دارند. گاهی اوقات به عنوان تجربیات نامطلوب دوران کودکی (ACE) نامیده می شود، این رویدادها شامل آزار جسمی، جنسی و عاطفی کودک، بی توجهی و بدرفتاری، و ناملایمات خانگی، مانند بیماری روانی والدین، خشونت خانوادگی، سوء مصرف مواد، حبس، و جدایی و طلاق است.
رویدادهای دیگری که به عنوان بالقوه آسیب‌زا توصیف می‌شوند، همانند تصادفات وسایل نقلیه موتوری، بلایایی مانند سیل، آتش‌سوزی و زلزله، قلدری و خشونت اجتماعی، و آسیب ناشی از بیماری یا قرار گرفتن در معرض جنگ هستند.
ترومای دوران کودکی چقدر شایع است؟
در ایالات متحده تخمین زده می شود که بیش از دو سوم کودکان حداقل یک رویداد بالقوه آسیب زا را تا سن 16 سالگی تجربه می کنند. در استرالیا، 8.9 درصد از کودکان آزار جسمی، 8.6 درصد سوء استفاده جنسی، 8.7 درصد آزار عاطفی و 2.4 درصد غفلت را تجربه می کنند.
نیوزلند یکی از بدترین رکوردهای کودک آزاری را در کشورهای توسعه یافته دارد. جدیدترین نظرسنجی ملی در نیوزیلند نشان داد که 14 درصد از نوجوانان گزارش داده اند که از سوی یک بزرگسال در خانه خود از نظر جسمی آسیب دیده اند، در حالی که 20 درصد از دختران و 9 درصد از پسران سوء استفاده جنسی را گزارش کرده اند. در سال 2020، 7 درصد از کودکان اعلامیه خشونت خانوادگی شناسایی شده داشتند.
قرار گرفتن در معرض یک نوع تروما، خطر قرار گرفتن کودک در معرض نوع دیگری از تروما را افزایش می دهد. برای مثال، کودکانی که آزار جسمی یا جنسی توسط والدین یا مراقب خود را تجربه می‌کنند، بیشتر در معرض غفلت در خانه قرار دارند.
کودکانی که در معرض تجارب آسیب‌زای مداوم و چندگانه قرار می‌گیرند، در برابر تأثیر ضربه‌های بعدی آسیب‌پذیرتر هستند. توجه به این نکته مهم است که تروما در ادبیات به طور متفاوتی تعریف شده است، به این معنی که سنجش ماهیت و میزان این تجربیات در جامعه دشوار است.
پیامدهای ترومای دوران کودکی چیست؟
تروما ممکن است فوراً روی کودک تأثیر بگذارد و همچنین بر روی رشد و بلوغ آنها در بزرگسالی تأثیر بگذارد. تحقیقات به این نتیجه رسیده اند که قرار گرفتن در معرض شرایط نامطلوب، مغز در حال رشد را به گونه‌ای تحت تأثیر قرار می‌دهد که خطر بی‌شماری از مشکلات را افزایش می‌دهد.
ناملایمات اولیه خطر پیامدهای ناسازگار مانند مشکلات حافظه، مشکلات یادگیری و تأخیرهای شناختی را افزایش می دهد. همچنین خطر مشکلات تحصیلی و سازگاری مدرسه، توجه و تنظیم رفتار، و مسائل عاطفی مانند مشکلات مدیریت استرس، حساسیت به پاداش و تنظیم عاطفی و رفتاری را افزایش می‌دهد. بداقبالی های اولیه همچنین منجر به افزایش خطر بیماری های روانی، مشکلات بین فردی و رفتارهای ناکارآمد می شود.
در مراحل بعدی زندگی، مشارکت بیشتر در رفتارهای مخاطره آمیز سلامتی، مانند سیگار کشیدن و سوء مصرف مواد و همچنین استرس بیشتر در میان این گروه، خطر ابتلا به بیماری های مزمن از جمله چاقی، سرطان، سکته و بیماری قلبی را افزایش می دهد.
کودکان و جوانانی که مصیبت یا ضربه را تجربه می کنند نیز در معرض خطر بالاتری از اختلالات روانپزشکی، فعالیت های ضداجتماعی پرخطر، آسیب به خود غیر خودکشی و خودکشی هستند.
هر چه کودک ناملایمات بیشتری را تجربه کند، احتمال بیشتری دارد که سلامت روانی و جسمی منفی را در آینده تجربه کند. همه کودکان پس از تروما، پیامدهای سلامت جسمی و روانی منفی را تجربه نمی کنند، اما شواهد واضحی وجود دارد که نشان می دهد آسیب های دوران کودکی خطر این پیامدها و سایر پیامدها را در طول عمر افزایش می دهد.
