کارکرد تاب آوری در مددکاری اجتماعی با مبحث توانمندسازی درآمیخته است
تاب آوری و نقش آن در توانمندسازی گروه‌های هدف در مددکاری اجتماعی
در دنیای پر چالش امروز، تاب آوری به عنوان یک ویژگی اساسی در مقابله با مشکلات و ناملایمات شناخته می‌شود.
این مفهوم نه تنها در زندگی شخصی افراد بلکه در حوزه‌های اجتماعی و مددکاری نیز اهمیت ویژه‌ای دارد.
کارکرد تاب آوری در مددکاری اجتماعی به مراتب فراتر از پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی است و به عنوان ابزاری کلیدی در توانمندسازی گروه‌های هدف مطرح می‌شود.
تاب آوری چیست؟
تاب آوری به معنای توانایی سازگاری و ارتقاء سطوح کیفیت زندگی در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات است.
این ویژگی می‌تواند در افراد، خانواده‌ها و گروه‌های اجتماعی نمود پیدا کند.
در مددکاری اجتماعی، تاب آوری به مددکاران کمک می‌کند تا به صورت مؤثری عمل کنند و تأثیر مثبتی بر جامعه هدف خود بگذارند.
تأثیر تاب آوری بر توانمندسازی
توانمندسازی به دو جنبه کمّی و کیفی تقسیم می‌شود.
جنبه کمی شامل ارتقاء مهارت‌های عملی، تحصیلی، و شغلی است، در حالی که جنبه کیفی شامل تقویت اعتماد به نفس، توسعه مهارت‌های ارتباطی و فرهنگی است.
این توانمندسازی موجب بهبود تاب آوری فردی و اجتماعی می‌شود و فرایند سازگاری و فرار از چالش‌ها را تسهیل می‌کند.
۲-۱: ارتقاء مهارت‌های زندگی
مددکاران اجتماعی با تقویت مهارت‌های زندگی فردی و اجتماعی، به مخاطبان خود کمک می‌کنند تا تجربیات شغلی موثری را کسب کنند و در پی آن تاب آوری خود را ارتقاء بخشند.
۲-۲: ایجاد زیرساخت‌های شغلی
فرآیند توانمندسازی اجتماعی با ایجاد زیرساخت‌های لازم برای اشتغال و تبادل فرهنگی مشخص می‌شود.
این موارد نه تنها به ایجاد شغل کمک می‌کند، بلکه در نتیجه به تقویت تاب آوری نیز منجر خواهد شد.
چالش‌ها و موانع
موانع متعددی وجود دارد که ممکن است بر توانمندسازی افراد و گروه‌ها تأثیر بگذارد.
از جمله این موانع می‌توان به نداشتن دسترسی به منابع، مشکلات اقتصادی و اجتماعی، و عدم آگاهی افراد از حقوق و مسئولیت‌های خود اشاره کرد.
۳-۱: راهکارها برای فائق آمدن بر چالش‌ها
مددکاران اجتماعی با آگاهی از چالش‌ها می‌توانند استراتژی‌هایی برای غلبه بر آن‌ها ایجاد کنند.
آموزش و ارتقاء آگاهی، ایجاد شبکه‌های اجتماعی و همکاری با سازمان‌های غیر دولتی از جمله این استراتژی‌ها هستند.
نتیجه‌گیری
تاب آوری در مددکاری اجتماعی به عنوان یک ابزار کلیدی در توانمندسازی گروه‌های هدف شناخته می‌شود.
ارتقاء مهارت‌ها و ایجاد زیرساخت‌های شغلی باعث تقویت تاب آوری در میان افراد و خانواده‌ها می‌شود و آن‌ها را در برابر چالش‌های زندگی مقاوم‌تر می‌سازد.
با توجه به اهمیت این موضوع، لازم است که مددکاران اجتماعی اقدامات بیشتری در راستای ارتقاء تاب آوری و توانمندسازی گروه‌های هدف انجام دهند.
این رویکرد نه تنها به نفع افراد و خانواده‌ها است بلکه به بهبود کلی جامعه و ایجاد یک زیست بوم اجتماعی مثبت کمک شایانی خواهد کرد.
