فاطمه دانشور، عضو شورای شهر تهران در بخش دفتر اول روزنامه ایران نوشت: با توجه به گزارش وزیر کشور به مجلس دهم درباره وضعیت آسیب‌های اجتماعی ضروری می‌دانم به چند نکته مهم در این زمینه اشاره کنم؛ متأسفانه آسیب‌های اجتماعی در کشور در شرایطی روند روبه رشدی را در پیش گرفته که هنوز زیرساخت‌های کشور برای مقابله با آنها آماده نشده است. اعتیاد هم اکنون یکی از اصلی‌ترین آسب‌های اجتماعی در کشور محسوب می‌شود اما زنانه شدن آن با توجه به ماهیت جنس زن و قدرت باروری و تولید مثلی که دارد آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است. امروز در حالی باید به بحث زنانه شدن اعتیاد با اولویت مادران معتاد باردار و کودکان شیرخوارشان پرداخت که همچنان خلأ جدی در حوزه قوانین و زیرساخت‌های لازم وجود دارد و این مسأله مهم هنوز در دستور کار جدی دستگاه ها قرار نگرفته است.
متأسفانه باید گفت هم‌اکنون در بسیاری از شهرهای کشور کمپ ترک اعتیاد ویژه این گروه پیش‌بینی نشده و مادران باردار و کودکان شیرخوارشان برای ترک اعتیاد به مسافرخانه‌ها و مراکز معدودی که به شکل تخصصی فعالیت نمی‌کنند ارجاع داده می‌شوند. البته اینکه امروز مسئولان کشور درباره آسیب‌های اجتماعی بی‌پرده و با صدای بلند صحبت می‌کنند موضوع امیدوارکننده‌ای است که ما فعالان اجتماعی برای رسیدن به آن انتظار زیادی کشیده‌ایم و این یعنی ما هم اکنون به مرحله پذیرش مسأله ورود پیدا کرده‌ایم در حالی که سال‌های متوالی با مشکل نپذیرفتن مواجه بودیم و هر قدمی در این حوزه در خوشبینانه‌ترین حالت تکذیب شده و یا سیاه نمایی تعبیر می‌شد. اما امروز همان حرف‌های گذشته ما از زبان مسئولان تکرار می‌شود که یک قدم روبه جلوست.
اما مسأله مهم دیگری که نباید در کشاکش این پذیرش فراموش شود و نگرانی جدی درباره آن وجود دارد بحث فهم دقیق مسأله است. پذیرش مسأله اگرچه دیر اما یک اقدام مثبت محسوب می‌شود اما اگر مسئولان برای فهم دقیق معضلات اجتماعی از کمک سازمان‌های مردم‌نهاد غفلت کنند این تلاش‌ها به راهکارهای درستی ختم نمی‌شود و همچنان مسأله سرجای خود باقی می‌ماند. این اتفاق البته سایرآسیب‌های نگران‌کننده مثل پایبند نبودن زنان متأهل به همسرانشان و حاشیه‌نشینی را هم شامل می‌شود.
پیشنهاد من در این زمینه احیای وزارت رفاه و تأمین اجتماعی است چرا که وزارت کشور یک نهاد کاملاً سیاسی است و نمی‌تواند جنس اجتماعی مسائل اجتماعی را هضم کند. بنابراین لازم است برای سازمان اجتماعی یک جانمایی درست انجام شود. البته این سازمان هم نمی‌تواند به تنهایی در این حوزه ورود کند و لازم است فعالان اجتماعی به مشارکت فراخوانده شوند. پس در اولین قدم نمایندگان مجلس باید در کمیسیون‌های تخصصی برای این فعالان یک کرسی مشاوره
در نظر بگیرند. به اعتقاد من با توجه به جنس کار درمانگری اجتماعی در حوزه آسیب‌ها بهترین گزینه از بین دستگاه‌های متولی موجود وزارت بهداشت است که می‌توان سازمان اجتماعی را در این وزارتخانه تشکیل داد چرا که تعریف بهداشت تنها سلامت فیزیکی نیست و سلامت اجتماعی و تعاریف جدید را هم شامل می‌شود از طرفی باید سازمان بهزیستی را هم در این حوزه تقویت کرد.
در ایکس دنبال کنید
ارسال ایمیل
