04-22-2014، 09:26 PM
وب سایت تخصصی مددکاران اجتماعی- کلینیک مددکاری اجتماعی رها که طی چند سال گذشته توانسته بود عملکرد قابل قبولی در حوزه مددکاری اجتماعی از خود بر جای بگذارد متأسفانه بر طبق اخبار تعطیل شد. مجموعه ای که تحت مدیریت مددکاران اجتماعی جوان، با انگیزه و آکادمیک شروع به کار کرد اما تنها چند سال از طول عمر فعالیت آن ها نگذشت که بنا به دلایل متعددی از جمله مشکلات مالی،اداری و بعضی مسائل درون سازمانهای اجتماعی کشور اکنون به انحلال کشیده شد.
آنچه که جوهر این قلم را به نوشتن واداشت تأسف از بابت این موضوع بود که چرا می بایست شرایط به گونه ای رقم بخورد که شاهد این اتفاق باشیم؟! [4-10]
در حالی که پس از ابلاغ سیاستهای کلی اصل ۴۴ و تأکید وافر بر فرآیند خصوصی سازی بنگاه ها و موسساتانتظار می رفت و می رود که دولت و مجموعه دستگاه های تحت نظارتش از جمله سازمان بهزیستی سعی در حمایت از فعالیت بخش خصوصی کنند اما جای تأسف دارد که نه تنها این اتفاق نیافتاده است بلکه در مواقعی مشاهده شده است چوب لای چرخ بخش خصوصی گذاشته شده است!
با توجه به این موضوع که هر سال تعداد زیادی دانشجویان مددکاری اجتماعی از دانشگاه ها فارغ التحصیل می شوند و همگی آن ها در پی شغل هستند و از طرفی با توجه برهه زمانی کنونی استخدام در دستگاه های دولتی به شدت کاهش یافته است ضرورت حمایت سازمان های دولتی از بخش خصوصی بیش از پیش احساس می شود. در واقع باید گفت کلینیک های مددکاری اجتماعی فضایی هستند برای تولید اشتغال در بین مددکاران اجتماعی و جای تعجب دارد که از این پتانسیل و فرصت تولید شغلی بالقوه به خوبی حمایت نمی شود.
سازمان بهزیستی به عنوان صادر کننده مجوز کلینیک های مددکاری اجتماعی نه تنها باید نقش ناظر بر فعالیت این مراکز داشته باشد بلکه می بایست همزمان نقش حامی و مدافع حقوق آن ها را نیز داشته باشد یا اگر توانایی چنین کاری را ندارد حداقل در جهت سقوط این مراکز عمل نکند!
همچنین کانون کلینیک های مددکاری اجتماعی باید نسبت به اوضاع مراکز تحت پوشش خود هوشیار باشد و در جهت پاسخ برای چرایی تعطیلی کلینیک مددکاری اجتماعی رها برآید. تعطیلی این کلینیک یک هشدار برای مددکاران اجتماعی است. قطعاً انحلال این مراکز به ضرر جامعه مددکاری اجتماعی تمام خواهد شد چرا که اینگونه اتفاق ها روحیه یأس و ناامیدی را در بین مددکاران اجتماعی بوجود خواهد آورد. قطعاً فارغ التحصیلان جوان مددکاری اجتماعی با مشاهده از این دست اتفاق ها از تصمیم به تأسیس مجموعه ای با عنوان کلینیک مددکاری اجتماعی خواهند ترسید.
مجموعه مددکاری اجتماعی رها شامل دو کلینیک(رها و رهنما) بود که طی چند سال فعالیت مفید خود توانست خدمات مددکاری اجتماعی در سطوح فردی، گروهی و جامعه ای با همکاری سازمان های مختلفی چون بهزیستی تهران، شهرداری تهران، هلال احمر، دانشگاه ها، مترو و … به اقشار مختلف گروه های آسیب پذیر خدمات ارائه دهد.هرچند که دیگر کلینیک مددکاری اجتماعی با نام رها وجود ندارد اما باید به این مسئله مهم توجه داشت که چنانچه به سادگی از این مسئله بگذریم و در فکر چاره ای برای حمایت، انسجام و دفاع از حقوق کلینیک های مددکاری اجتماعی نباشیم این داستان به همین جا ختم نخواهد شد.
امیر مغنی باشی/مددکار اجتماعی
آنچه که جوهر این قلم را به نوشتن واداشت تأسف از بابت این موضوع بود که چرا می بایست شرایط به گونه ای رقم بخورد که شاهد این اتفاق باشیم؟! [4-10]
در حالی که پس از ابلاغ سیاستهای کلی اصل ۴۴ و تأکید وافر بر فرآیند خصوصی سازی بنگاه ها و موسساتانتظار می رفت و می رود که دولت و مجموعه دستگاه های تحت نظارتش از جمله سازمان بهزیستی سعی در حمایت از فعالیت بخش خصوصی کنند اما جای تأسف دارد که نه تنها این اتفاق نیافتاده است بلکه در مواقعی مشاهده شده است چوب لای چرخ بخش خصوصی گذاشته شده است!
با توجه به این موضوع که هر سال تعداد زیادی دانشجویان مددکاری اجتماعی از دانشگاه ها فارغ التحصیل می شوند و همگی آن ها در پی شغل هستند و از طرفی با توجه برهه زمانی کنونی استخدام در دستگاه های دولتی به شدت کاهش یافته است ضرورت حمایت سازمان های دولتی از بخش خصوصی بیش از پیش احساس می شود. در واقع باید گفت کلینیک های مددکاری اجتماعی فضایی هستند برای تولید اشتغال در بین مددکاران اجتماعی و جای تعجب دارد که از این پتانسیل و فرصت تولید شغلی بالقوه به خوبی حمایت نمی شود.
سازمان بهزیستی به عنوان صادر کننده مجوز کلینیک های مددکاری اجتماعی نه تنها باید نقش ناظر بر فعالیت این مراکز داشته باشد بلکه می بایست همزمان نقش حامی و مدافع حقوق آن ها را نیز داشته باشد یا اگر توانایی چنین کاری را ندارد حداقل در جهت سقوط این مراکز عمل نکند!
همچنین کانون کلینیک های مددکاری اجتماعی باید نسبت به اوضاع مراکز تحت پوشش خود هوشیار باشد و در جهت پاسخ برای چرایی تعطیلی کلینیک مددکاری اجتماعی رها برآید. تعطیلی این کلینیک یک هشدار برای مددکاران اجتماعی است. قطعاً انحلال این مراکز به ضرر جامعه مددکاری اجتماعی تمام خواهد شد چرا که اینگونه اتفاق ها روحیه یأس و ناامیدی را در بین مددکاران اجتماعی بوجود خواهد آورد. قطعاً فارغ التحصیلان جوان مددکاری اجتماعی با مشاهده از این دست اتفاق ها از تصمیم به تأسیس مجموعه ای با عنوان کلینیک مددکاری اجتماعی خواهند ترسید.
مجموعه مددکاری اجتماعی رها شامل دو کلینیک(رها و رهنما) بود که طی چند سال فعالیت مفید خود توانست خدمات مددکاری اجتماعی در سطوح فردی، گروهی و جامعه ای با همکاری سازمان های مختلفی چون بهزیستی تهران، شهرداری تهران، هلال احمر، دانشگاه ها، مترو و … به اقشار مختلف گروه های آسیب پذیر خدمات ارائه دهد.هرچند که دیگر کلینیک مددکاری اجتماعی با نام رها وجود ندارد اما باید به این مسئله مهم توجه داشت که چنانچه به سادگی از این مسئله بگذریم و در فکر چاره ای برای حمایت، انسجام و دفاع از حقوق کلینیک های مددکاری اجتماعی نباشیم این داستان به همین جا ختم نخواهد شد.
امیر مغنی باشی/مددکار اجتماعی